Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : Sanıklar hakkında ayrı ayrı TCK"nın 85/1, 62, 50/1, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ... ile sanık ... müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Ölenin, sanık ..."ın yetkilisi olduğu ... Yapı İnşaat firmasında sigortalı duvar ustası olarak çalıştığı, olay tarihinde Karen Yapının duvar örme işini aldığı ... Medikal isimli iş yerine ait binada çalıştığı sırada, yandaki başka bir iş yerine ait binanın çatısında yürümeye çalışırken aydınlatma amaçlı kullanılan bakalit kısma basarak aşağı düştüğü ve hayatını kaybettiği olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık ... müdafinin, sanığın ... Yapıda satış elemanı olarak çalıştığı, diğer sanıklarla arasında iddia edildiği gibi taşeronluk ilişkinin bulunmadığı, öleni sadece arkadaşlarına önerdiği, diğer sanığın dosyaya sunduğu mesajlaşma kayıtlarında da buna ilişkin bir delil olmadığı, sanık ..."un eşinin hesabına 7.000 TL"nin yatırıldığına dair beyanın gerçeği yansıtmadığı, ölenin kanında alkol tespit edildiğine ilişkin ve sanık ...’in diğer sanık ... ile taşeron usulü anlaştığı, kendi şirketinin işveren sıfatının olmadığı, yapılan işe ilişkin iş güvenliği açısından bir sorumluluğu olmadığı, ölenin sanık ..."un şirketinin sigortalı işçisi olduğu, ölenin kendi iş alanı dışına çıkmış olmasının illiyet bağını kopardığına ilişkin ve sair yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine; ancak;
CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4 - 1163 Esas - 2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanıklar hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 50. maddesi hükmüne göre adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş olmakla birlikte, hapis cezasının ertelenmesinin düzenlendiği TCK"nın 51. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmadan hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
Kabule göre de;
1-Sanıklar hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin (50/4) gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
2-Hükmedilen adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi gereğince, ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin belirtilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık ... ile sanık ... müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA; 17/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.