Mahkeme : İSTANBUL Anadolu (Kapatılan) 72. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
16/06/2015 tarihinde tefhim edilen hükmün sanık müdafii tarafından 23/06/2015 günü saat 03.15 de UYAP üzerinden e-imza ile imzalanarak yapılan temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilerek inceleme yapılmıştır.
Kadıköy 2. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 14/11/2012 tarihli2011/174 esas ve 2012/303 karar sayılı sanık hakkında denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair kararının infazı esnasında İstanbul Anadolu Sulh Ceza Mahkemesi"nin 12/02/2014 tarihli 2011/174 esas ve 2012/303 karar sayılı ek kararı ile tedbirin 11 ay uzatılmasına dair kararının 04/03/2014 tarihinde 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21. maddesine göre sanığın mernis adresi olan .../ İSTANBUL adresine yapılan tebligat üzerine kesinleştirildiği, belirtilen tarihe kadar sanığın bilinen son eksiksiz adresinin 08/07/2012 tarihli celsede beyan ettiği Atatürk cad. hafız imam sok. no:16/16 Sahrayıcedit Kadıköy/ İSTANBUL olduğu, Tebligat Kanunu"nun 10/1-2. madde ve fıkralarında yer alan "Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır. Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır." şeklindeki düzenleme nazara alındığında; muhatabın en son beyan ettiği adresine yapılmayan tebligatın usulsüz olduğu ve 12/02/2014 tarihli kararın kesinleşmediği buna bağlı olarak Mahkemenin daha sonra yapmış olduğu işlemlerin hukuki değerden yoksun olduğu anlaşıldığından, sanığın 23/06/2015 tarihli temyiz dilekçesinin İstanbul Anadolu Sulh Ceza Mahkemesi"nin 12/02/2014 tarihli 2011/174 esas ve 2012/303 karar sayılı ek kararına yönelik itiraz dilekçesi niteliğinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
İstanbul Anadolu Sulh Ceza Mahkemesi"nin 12/02/2014 tarihli 2011/174 esas ve 2012/303 karar sayılı denetimli serbestlik tedbirinin11 ay uzatılmasına dair kararının, 5560 sayılı kanunla değişik TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin karar niteliğinde olduğu, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 20/03/2012 tarihli ve 2011/785 esas ve 2012/101karar sayılı kararında açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14/04/2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, bu suçla ilgili olarak dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 27/02/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.