MAHKEMESİ : İstanbul 1. Asliye Ticaret Mahkemesi
TARİHİ : 29/11/2012
NUMARASI : 2008/94-2012/277

Davacı Tasfiye Halinde T. Emlak Bankası A.Ş. vekili Avukat F.. A.. tarafından, davalı G.. S.. aleyhine 19/02/2008 gününde verilen dilekçe ile kurum zararının tazmini istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 29/11/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ve davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, zimmete para geçirilmesinden dolayı vergi dairesine sonradan ödenmek zorunda kalınan miktarın tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece istemin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı banka, ücretlerden kesilen gelir vergisi hesabından davalı personelin zimmetine bir miktar para geçirdiğini, bunun tespit edilmesi üzerine pişmanlık hükümleri kapsamında vergi dairesine ek beyanname verdiklerini, bu nedenle vergi dairesine fazladan ödeme yapmak zorunda kaldıklarını belirterek, oluşan kurum zararının davalıdan ödetilmesini istemiştir.
Davalı, usul ve yasaya aykırı olan davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, benimsenen bilirkişi raporu uyarınca, davalının sorumlu olduğu kabul edilerek, istemin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
a)Dosya incelendiğinde; davalı banka personelinin 1996 ve 1997 yıllarında zimmetine geçirdiği tutar nedeniyle, ücretlerden kesilen gelir vergisinin 790,81 TL"lik kısmının vergi dairesine eksik yatırıldığı, bu durumun anlaşılması üzerine Vergi Usul Kanunu"nun pişmanlık hükümleri kapsamında ek beyanname verildiği, masraflarıyla birlikte 23.05.2000 tarihinde toplam 4.025,47 TL ödeme yapıldığı anlaşılmaktadır.
Davalının zimmetine geçirdiği tespit olunan 790,81 TL"nin olağan olarak ödenmesi gereken vergi miktarı davacının zararı olarak kabul edilemez. Davacının, pişmanlık hükümleri kapsamında ek beyanname vererek ödediği miktar, olağan olarak ödenmesi gereken vergi miktarından fazlaysa, gerçek zarar budur. Şu halde, bu kapsamda araştırma yapılıp fazla ödenen miktar belirlendikten sonra sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yanılgılı bilirkişi raporuna göre hüküm kurulması doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
b)Uyuşmazlık haksız fiilden kaynaklandığından davada uygulanacak olan faiz ölçüsü avans faizi olmayıp yasal faizdir. Mahkemece açıklanan yön gözetilmeyerek, davalının avans faiziyle sorumlu tutulmuş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bu nedenle de bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2/a,b) nolu bentlerde gösterilen nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, davacının tüm, davalının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine ve temyiz eden davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 17/03/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.