Adalet Bakanlığı"nın, 13/04/2016 tarihli yazısı ile kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkındaki kamu davasının düşürülmesine dair İstanbul 67. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 12/11/2015 tarihli ve 2014/1282 esas, 2014/470 sayılı ek kararının kanun yararına bozulmasına yönelik talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nca 21/04/2016 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A) Konuyla İlgili Bilgiler:
1- 26.09.2009 tarihinde işlediği iddia edilen kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu nedeniyle sanığın TCK’nın 191/1 ve 62. maddesi uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun’un 191/6. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmolunmasına dair Beyoğlu 4. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 27/10/2010 tarihli ve 2010/624 esas, 2010/166 kararının infazı sırasında, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin ihlal edildiğinin bildirilmesi üzerine, İstanbul 11. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 19/03/2014 tarihli ve 2014/69 esas, 2014/393 sayılı kararı ile 10 ay hapis cezasının aynen infazına karar verildiği,
3- Bu kararın sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyanın gönderildiği Yargıtay 20. Ceza Dairesi"nin 10/09/2015 tarihli ve 2015/3065-3492 sayılı kararı ile aynen infaz kararlarının itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle dosyanın incelenmeksizin mahalline iade edildiği,
4-İtirazı inceleyen İstanbul 7. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 05/11/2015 tarihli ve 2015/655 değişik iş sayılı kararı ile itirazın kabulüne ve aynen infaz kararının kaldırılmasına karar verildiği,
5- İstanbul 67. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 12/11/2015 tarihli ve 2014/1282 esas, 2014/470 sayılı ek kararı ile, 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun hükümleri uyarınca sanık hakkındaki kamu davasının düşürülmesine karar verildiği ve kararın yasa yoluna başvurulmadan kesinleştiği,
Anlaşılmıştır.
B) Kanun Yararına Bozma Talebi:
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında, "6545 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191. maddesi ile kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanma eyleminin suç olmaktan çıkarılmadığı, tam tersine 1. fıkraya göre, 1 yıldan 2 yıla kadar hapis olan müeyyidenin, 2 yıldan 5 yıla kadar hapis cezası olarak artırıldığı, ancak anılan maddenin 2 ve devamı maddelerinde soruşturma aşamasında olan dosyalar için kamu davasının açılmasının ertelenmesi müessesesinin getirildiği, aynı maddenin 5. fıkrasına göre de aynı suçun erteleme süresi içerisinde yeniden işlenmesi halinde ayrı bir soruşturma ve kovuşturma yapılamayacağının hüküm altına alındığı, anılan maddenin 9. fıkrasında ise, “Bu maddede aksine düzenleme bulunmayan hâllerde, Ceza Muhakemesi Kanununun kamu davasının açılmasının ertelenmesine ilişkin 171 inci maddesi veya hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 231 inci maddesi hükümleri uygulanır.” şeklinde bir düzenlemeye yer verilmiş olunduğu nazara alındığında,
Somut olayda sanığın denetimli serbestlik yükümlülüğünü ihlal ettiğinden dolayı tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kaldırılarak hapis cezasına hükmolunduğu, deneme süresi içerisinde uyuşturucu madde kullanmasından dolayı açılmış ayrı bir dava olmadığı, aynı eylemden dolayı yapılan yargılamanın devamı niteliğinde olduğu, bu durumda eylemin suç olmaktan çıkarılmasından bahsedilemeyeceği, ayrıca 6545 sayılı kanun ile 5320 sayılı kanuna eklenen geçici 7. maddede kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibariyle yürütülen kovuşturmalarda nasıl bir yol izleneceğinin belirtildiği, kesinleşmiş mahkumiyetlere ilişkin herhangi bir düzenlemenin bulunmadığı, infaz aşamasında verilen uyarlama kararlarında kazanılmış hak olmayacağı kuralı da göz önüne alındığında, hakkındaki mahkumiyet hükmü kesinleşerek infaz aşamasında olan sanık hakkında düşme kararı verilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurulmasında isabet görülmemiştir." denilerek, İstanbul 67. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 12/11/2015 tarihli ve 2014/1282 esas, 2014/470 sayılı ek kararının bozulması istenmiştir.
C) Konunun Değerlendirilmesi:
Sanık hakkında İstanbul 11. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 19/03/2014 tarihli aynen infaz kararının temyiz edilmesi üzerine dosyanın gönderildiği Yargıtay 20. Ceza Dairesi"nin 10/09/2015 tarihli ve 2015/3065-3492 sayılı kararı ile aynen infaz kararlarının itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle dosyanın incelenmeksizin mahalline iade edildiği anlaşılmakla, 6572 sayılı Kanun ile değişik Yargıtay Kanunu"nun 27. maddesi hükmü ile 22.01.2015 tarih ve 29244 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu"nun 20.01.2017 tarih ve 2017/1 sayılı kararının Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler 4. maddesinde yer alan "Ceza Daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelen ve daha önceden gelip de bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderilen işleri sonuçlandırır." hükmüne göre, işin incelenmesi Yargıtay 20. Ceza Dairesi"ne ait olmakla Dairemizin görevsizliğine karar vermek gerekmiştir.
D) Karar:
Açıklanan nedenlere göre; kanun yararına bozma talebinin incelenmesi Yargıtay 20. Ceza Dairesi"nin görevine girdiğinden, Dairemizin GÖREVLİ OLMADIĞINA, dosyanın görevli Yargıtay 20. Ceza Dairesi"ne sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na GÖNDERİLMESİNE, 11.05.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.