Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/3273 Esas 2019/11891 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/3273
Karar No: 2019/11891
Karar Tarihi: 17.12.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/3273 Esas 2019/11891 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık bir araç kullanırken, bölünmüş yolda yaya geçidinden geçmekte olan bir yayaya çarparak ölümüne neden olmuştur. Asli kusurlu olduğu gerekçesiyle sanığın taksirle öldürme suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir. Sanığı temsil eden avukat ve mağdurların temsilcisi hükümden temyiz etmişlerdir. Yargılama sonuçlarına uygun olarak, sanık müdafiinin ve mağdur vekilinin temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1. maddesindeki hak kaybının taksirli suçlar için uygulanamayacağına dair hukuki bir hatadan dolayı karar kısmen bozulmuştur. Kanuna aykırı olan hükümler 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca kısmen uygun olarak bozulmuş ve yeniden yargılanma gerektirmemektedir. Çıkarma işleminden sonra diğer yönden usul ve kanuna uygun bulunan karar doğrulanmıştır. Kararda, Türk Ceza Kanunu'nun 85/1, 62/1 ve 53/1-a, b, c, d, e. maddeleri uygulanmıştır. Kanun maddeleri öldürme kusurunun taksirle olduğunu, taksirli ölümün cezasını ve bu suçun yasa dışı olduğunu belirtmektedir.

12. Ceza Dairesi 2018/3273 E. , 2019/11891 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 53/1-a, b, c, d, e. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın sevk ve idaresindeki araçla gündüz vakti bölünmüş yolda seyri esnasında, yaya geçidinden geçmekte olan yayaya çarpması sonucu ölümüne neden olması şeklinde meydana gelen olayda, sanığın kazanın meydana gelmesinde asli kusurlu olduğu gerekçesiyle mahkumiyetine karar verilmesine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, katılanlar vekilinin ceza miktarına ve bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile sanıklar hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükümlerin bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca kısmen isteme uygun olarak BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hak yoksunluğuna ilişkin paragrafın hükümden çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA 17/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.