MAHKEMESİ : Tavas Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 16/01/2013
NUMARASI : 2009/230-2013/23

Davacılar A.. Ç.. vd vekili tarafından, davalı M.. K.. aleyhine 16/09/2009 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 16/01/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili ile davalı vasisi tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacılardan A.. Ç.."ın diğer temyiz itirazlarına gelince; dava haksız eyleme dayalı maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir. Mahkemece; davacıların maddi tazminat istemlerinin reddine, manevi tazminat istemlerinin kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm, davacılar ile davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılardan A.. Ç.., davalının kendisini silahla yaraladığını ve insan öldürmeye teşebbüs suçundan cezalandırıldığını, bu olay nedeniyle belli bir süre çalışamadığı gibi çalışma gücünü de kaybetmesi nedeniyle iş bulamadığını belirterek maddi ve manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı, davayı kabul etmediğini, istenen tazminat miktarlarının fahiş olduğunu belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davacılardan A.. Ç.."ın maddi tazminat talebinin bilirkişi tarafından hesaplanması gerektiği, davacının bilirkişi raporu temini için verilen kesin sürede gerekli giderleri karşılamadığı gerekçesiyle davacılardan A.. Ç.."ın maddi tazminat isteminin reddine karar verilmiştir.
Dosya mevcut bilirkişi raporu ile davacılardan A.. Ç.."ın olay nedeniyle 90 gün süreyle geçici iş göremezlik halinde kaldığı anlaşılmaktadır. 818 sayılı BK. m. 42 uyarınca, zararın gerçek miktarı davacı tarafından ispatlanamasa bile hakim tarafından hakkaniyete uygun bir tazminata hükmedilebilir. Şu durumda; davacının gelir durumu ile ilgili bir belge sunmaması da gözetilerek, olay tarihindeki asgari ücret üzerinden hesaplanacak geçici iş göremezlik zararına hükmedilmesi gerekirken, istemin tümden reddi doğru görülmemiş ve kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
3- Davacıların diğer temyiz itirazlarına gelince;
Borçlar Yasası"nın 47. maddesi gereğince yargıcın, özel durumları göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Takdir edilecek bu tutar, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 gün ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel durum ve koşullar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden yargıç, bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde nesnel (objektif) ölçülere göre uygun (isabetli) bir biçimde göstermelidir.
Davaya konu olayda; olay tarihi, olayın gelişim biçimi, davacılardan A.. Ç.."ın yaralanma derecesi ve yukarıdaki ilkeler gözetildiğinde davacılar yararına takdir edilen manevi tazminat miktarları azdır. Davacılar yararına daha üst düzeyde manevi tazminat takdir edilmek üzere karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2 ve 3) sayılı bentlerde gösterilen nedenlerle davacılar yararına BOZULMASINA; davalının tüm, davacıların öteki temyiz itirazlarının ilk bentteki nedenlerle reddine ve temyiz eden davacılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 13/03/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.