Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/10087 Esas 2017/3335 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/10087
Karar No: 2017/3335
Karar Tarihi: 05.06.2017

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/10087 Esas 2017/3335 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, Almanya'da verilmiş olan bir mahkeme kararının Türkiye'de tenfiz edilmesi için dava açmıştır. Ancak davalılar, vekaletnamenin usulüne uygun olarak düzenlenmediği gerekçesiyle davanın reddedilmesini talep etmiştir. Mahkeme, karşılaştırmalı hukuk hükümleri uyarınca vekaletnamenin usulüne uygun olduğuna karar vererek, davanın kabulüne hükmetmiştir. Ancak Yargıtay üzerinde yapılan temyiz başvurusu sonucunda mahkeme kararı bozulmuş ve tenfiz talebinin reddine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri: Adli Yardımlaşma ve Usul Hukuku Sözleşmesi (Lahey Sözleşmesi)

11. Hukuk Dairesi 2016/10087 E. , 2017/3335 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Yozgat 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 16/05/2013 tarih ve 2013/95-2013/277 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, ... Eyalet Mahkemesi"nin 123 C 5499/06 sayı 26.10.2006 günlü kararının kesinleştiğini ileri sürerek, bu kararın tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre, tenfize konu yabancı mahkeme kararının 1965 tarihli Adli Yardımlaşmaya ilişkin Lahey Sözleşmesi"nde belirtilen usulle tebliğ edilmediği, bu itibarla kesinleşmiş bir mahkeme kararının mevcut olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,20 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 05/06/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.