MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye ve alacak davasına dair karar, davalı ve davacılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesi ve kira alacağının tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece dava devam ederken kiralanan tahliye edildiğinden konusuz kalan tahliye davası hakkında hüküm kurulmasına yer olmadığına, alacak davası yönünden davanın kısmen kabulü ile 47.244,18 TL’nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş, hüküm davacılar vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-) Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına ve hükmün dayandığı gerekçelere göre davalı vekili ve davacılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) Davacılar vekilinin muacceliyet şartına ilişkin kira alacağına yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Davacı dava dilekçesinde, kira sözleşmesinin 10.maddesinde her kira yılının sonunda kira bedelinin ÜFE+TÜFE ortalaması oranında artırılacağı kararlaştırılmasına rağmen kiracı şirketin bu artırımları yapmadığını ve hatta kira bedellerini de eksik ödediğini, kira sözleşmesinin 8.maddesinde muacceliyet şartına yer verildiğini, 11.09.2013 tarihli ihtar ile eksik kira bedellerinin ve kira sözleşmesinin sonuna kadar olan bakiye kira bedelinin ödenmesinin davalı şirkete ihtar edildiğini, ödeme süresi geçtiği halde davalı tarafından ödeme yapılmadığını, bu şekilde davalı-şirketin temerrüde düştüğünü ileri sürerek temerrüt nedeni ile davalı şirketin kiralanandan tahliyesine, eksik ödenen ve sözleşmenin 8.maddesi gereği ödenmesi gereken kira bedeli toplamı 128.240,00 TL’nin davalı şirketten tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davalı şirket vekili cevap dilekçesinde, dava konusu taşınmazın bitişiğindeki depo ve çay ocağının da sözleşme kapsamında olduğu zannedilerek bu yerin aylık 5.000 TL bedelle kiralandığını, 2012 yılı sonunda depo ve çay ocağı olan kısmın aslında başkasına ait olduğunun yapılan satıştan sonra anlaşıldığını, bu nedenle bu kısımlar dışında kalan yerin kira bedelinin tespiti için dava açıldığını, müvekkilinin kira bedellerini taraflar arasındaki zımni anlaşmaya uygun olarak eksiksiz ödediğini, bu nedenle temerrüde düşülmediğini ileri sürerek davanın reddini istemiştir. Mahkemece, sözleşmenin 10.maddesinde artış şartı bulunduğu, 2011, 2012 ve 2013 yılları için davalı kiracının hiç ödemediği ve eksik ödediği kira bedelleri toplamının 47.244,18 TL olduğunun bilirkişi raporu ile tespit edildiği, davacı tarafından davalıya gönderilen noter ihtarı ile kira borcunun ödenmesinin bildirildiği, 30 günlük yasal süre içinde bu borcun ödendiği hususunda herhangi bir delilin dosyaya ibraz edilmediği, bu durumda temerrüt şartlarının oluştuğu, kiralananın da dava devam ederken 17.03.2014 tarihinde tahliye edildiğinin anlaşıldığı gerekçesiyle tahliye hususunda hüküm kurulmasına yer olmadığına, alacak davası hususunda, davacının davasının kısmen kabulüne, 47.244,18 TL alacağın dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Davada dayanılan ve hükme esas alınan 01.01.2010 başlangıç tarihli ve beş yıl süreli kira sözleşmesi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır. Sözleşmenin özel şartlar bölümü 8. maddesinde, aylık kira paralarından birinin ödenmemesinin kira akdi sonuna kadar olan bakiye kira paralarını muaccel kılacağı kararlaştırılmıştır. 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6098 sayılı Türk Borçlar Kanun"unun 346 maddesinin ikinci cümlesi, kira sözleşmelerine konulan muacceliyet şartlarını geçersiz kılmış ise de, iş bu davada kiralanan cafe olarak kullanılmak üzere kiraya verilmiş olup, davalı kiracı da şirket olduğundan sözleşmede kararlaştırılan muacceliyet şartını geçersiz kılan yasa hükmü 6353 Sayılı Kanunun 53.maddesi ile değişik 6217 Sayılı Kanunun geçici 2.maddesi hükmü gereğince erteleme kapsamındadır. Bu durumda tacir kiracı-şirket hakkında TBK.nun 346.maddesinin 01.07.2012 tarihinden itibaren 8 yıl süre ile uygulanamayacağı gözetilerek muacceliyet koşulunun geçerli olduğunun kabulü gerekir. Kiralananın 17.03.2014 tarihinde tahliye edildiği de uyuşmazlık konusu değildir. Bu durumda geçerli olan muacceliyet şartı dikkate alınarak 01.01.2014 tarihinden kiralananın tahliye edildiği tarihe kadar ki kira bedeli ile yoksun kalınan kira bedelinin de tespit edilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ; Yukarıda (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre her iki tarafın yargılama gideri ve vekalet ücretine yönelik temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edenlere iadesine, 18/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.