Taraflar arasındaki "evlenmenin feshi" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Çan Asliye Hukuk Mahkemesi"nce davanın kabulüne dair verilen 16.7.1999 gün ve 1998/53 E- 1999/118 K.sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2.Hukuk Dairesi"nin 9.10.2000 gün ve 2000/10928-11937 sayılı ilamiyle;

(...Davacı 31.12.1997 tarihinde evlenmelerinden sonra zabıtaya verdiği 6.1.1998 tarihli beyanında manevi cebir altında nikah yaptırıldığından söz etmemiştir. Çanakkale Merkezinde yapılan nikahtan hemen sonra zabıtaya sığınmak imkanı varken bu yöne gitmeyi engelleyen özel bir hal ispat edilmedikçe sırf kaçırılmış olmak nikahta iradeyi ifsat eden sebebin olduğunu kabulü mümkün değildir. Ancak bu yönün gözden kaçtığı ve hükmün onandığı anlaşılmakla Dairemizin 4.4.2000 tarih ve 3989-4147 sayılı onama kararının kaldırılmasına hükmün bozulmasına karar vermek gerekmiştir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN : Davalı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulu"nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Dava evlenmenin feshi istemine ilişkindir.

Mahkemece verilen, davanın kabulüne dair karar, Yüksek Özel Dairece yukarıda belirtilen gerekçeyle bozulmuştur.

Mahkeme, davacının ailesiyle birlikte oturduğu evden zorla kaçırılarak, baskı ve tehdit altında evlenme işleminin yapıldığı, zorla kaçırılan ve baskı altında bulunan davacının nikahtan hemen sonra neden zabıtaya sığınmadığı hususunun tartışılamayacağı, zira davalının suça yatkın bir yapıda olması nedeniyle zabıtaya sığınması halinde dahi kendisine zarar verebileceği korkusunun davacıda yerleştiği, zabıtaya sığınma olanağını ortadan kaldıran özel bir halin gerçekleşmesinin de aranmayacağı gerekçesiyle önceki kararda direnmiştir.

Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.

SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, gerekli temyiz ilam harcı peşin alınmış olduğundan başkaca harç alınmamasına, 21.3.2001 gününde oyçokluğuyla ile karar verildi.