Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/5719 Esas 2019/11858 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5719
Karar No: 2019/11858
Karar Tarihi: 16.12.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/5719 Esas 2019/11858 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine hükmetti. Sanık, kavşağa giren minibüsünün aracına çarpması sonucu iki kişinin yaralanmasına sebep olmuştu. Bilirkişi raporuna göre, sanık sürücü asli kusurluydu. Sanığın temyiz itirazları reddedildi. Ancak, hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi kararının gerekçesi açıkça gösterilmediği için hüküm bozuldu. Kanun maddeleri TCK 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6 ve CMK 230/1-d, 232. Gerekçesi gösterilmeden cezanın ertelenmesi, hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi veya tedbirlerden birine çevrilmesi ya da ek güvenlik tedbirlerinin uygulanması kararlarının gerekçelerinin açıkça gösterilmesi gerektiği belirtildi.

12. Ceza Dairesi 2018/5719 E. , 2019/11858 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeler uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Olay günü saat 17:50 sıralarında sürücü ... yönetimindeki otomobil ile seyir halinde iken; kendisine göre sağ taraftan kavşağa giren sanık sürücü ... yönetimindeki minibüsün, ...’ın aracının sağ ön köşe kısmına çarpması, akabinde sola savrulması ve sol şerit üzerinde karşı yönden seyretmekte olan sürücü ... yönetimindeki bisiklete çarpması sonucunda iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı olayda; alınan bilirkişi raporlarında sanık sürücünün asli kusurlu olduğu anlaşılmakla,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas - 2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 50. maddesi hükmüne göre adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş olmakla birlikte, hapis cezasının ertelenmesinin düzenlendiği TCK"nın 51. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmadan hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 16.12.2019 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.