Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/4-1.a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarih 2017/463 Esas, 2018/20 Karar ve 23.01.2018 tarih 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü saat 08:00 sıralarında sanık sürücü ...’nin yönetimindeki kamyonet ile seyri esnasında kavşak geçişine geldiğinde, aracının sol yan kısmına kavşağa solundan giren sürücü ... yönetimindeki otomobille çarpışması neticesinde; iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir; bir kişinin de vücudunda 4. derece kemik kırığı meydana gelecek şekilde yaralanması ile sonuçlanan trafik kazası sebebiyle alınan bilirkişi raporlarında; sanık sürücünün kavşaklarda geçiş önceliğine uymamaktan ötürü asli kusurlu olduğu anlaşılmakla, mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusur durumuna ve lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 16.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.