Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/3393 Esas 2018/10471 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Mahkumiyet



Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Müşteki ...’nın konutundan çalınan bilgisayarın 29.08.2006 tarihinde Emniyet Müdürlüğüne yapılan ihbar üzerine ""Zafer Çarşısı No:23"" sayılı adresten ele geçirildiği, hakkında yaş küçüklüğü nedeniyle ayrı kovuşturma yürütülen temyiz dışı suça sürüklenen çocuk Hasan Söylemez"in 22.09.2006 tarihinde kolluk huzurunda alınan ifadesinde, suça konu iş yerini kendisinin çalıştırdığını, suça konu bilgisayarı iş yerinde arama yapıldığı tarihten 15 gün önce tanımadığı bir şahıstan satın aldığını beyan ettiği, sanık ..."in 09.05.2007 tarihli celsede alınan savunmasında, suça konu bilgisayarın ele geçirildiği iş yerinin mülkiyetinin babasına ait olduğunu, söz konusu iş yerinde devamlı olarak bulunmadığını, suça konu bilgisayarı kardeşi Hasan Söylemez"in satın almış olabileceğini belirttiği, temyiz dışı suça sürüklenen çocuk Hasan Söylemez ile sanık ..."in beyanlarının birbirleriyle uyumlu olduğu, sanığın üzerine atılı suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçunu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı halde, beraati yerine hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
2-Bozma ilamı öncesi verilen 13.12.2007 tarih 2007/1146 sayılı karar ile sanık hakkında verilen 5 ay hapis cezasının 5237 sayılı TCK"nın 50. maddesi uyarınca 3.000,00 TL adli para cezasına çevrilmesine karar verildiği ve ilk kararda aleyhe temyiz bulunmadığı halde bu hususun 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hak teşkil ettiği gözetilmeden, 23.12.2014 tarihli kararda sanık hakkında TCK"nın 50. maddesinin tatbik edilmemesi,
3-Suç tarihi 14.07.2006 olmasına karşın gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 14.08.2006 olarak gösterilmesi,
4-T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5-9,00 TL yargılama giderinin 6352 sayılı Yasa"nın 100. maddesi ile CMK"nın 324. maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle gereğince, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğunun ve bu nedenle sanığa yargılama gideri olarak yükletilmeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."in temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 11.09.2018 günü oy birliğiyle karar verildi.