Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10571 Esas 2019/11810 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1) Olaydan 2 saat kadar sonra yapılan ölçüme göre 199 promil alkollü olduğu tespit edilen sanığın gece saat 00:30 sıralarında idaresindeki araç ile tek yönlü yoldan kavşağa geldiğinde, kavşakta kırmızı ışık yanması sebebiyle beklemekte olan mağdur ... idaresindeki araca arkadan çarpması şeklinde meydana gelen ve iki kişinin yaralanması ile neticelenen olayda; bozma üzerine yapılan yargılamada müşteki ... ile sanık arasında uzlaşmanın sağlanamadığı ancak mağdur ... ile sanık arasında uzlaşmanın sağlandığı anlaşılmakla; sanık hakkında TCK"nın 89/1. maddesi uyarınca temel cezanın tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden, TCK"nın 89/4. maddesi uyarınca hüküm kurulması,
2) 5237 sayılı TCK"nın 53/6. maddesinde, belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebileceği düzenlendiği; sanığın sürücü belgesi bilgilerinin incelendiğinde, aynı belge numarası adı altında hem B sınıfı hem de E sınıfı sürücü belgesinin bulunduğu, sanık hakkında bu madde hükümlerinin uygulanmasına karar verilirken, yargılamaya konu kazayı idaresindeki otomobil ile yaptığı ve bu nedenle sanığın somut olaya konu taksirle yaralama suçu sebebiyle E sınıfı sürücü belgesinin geri alınamayacağı gözetilmeden, sanığa ait sürücü belgesinin sınıfı belirtilmeden ve ilgili madde hükmünün amacına aykırı şekilde geri alınmasına karar verilmesi;
3) Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin TCK’nın 50/1-a maddesi olarak gösterilmesine rağmen TCK’nın 52/2. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi;
4) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin hükümde hatalı gösterilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 16/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.