Taraflar arasındaki "boşanma" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Üsküdar Asliye 2.Hukuk Mahkemesi"nce davanın kabulüne dair verilen 25.1.2000 gün ve 1999/518 E- 2000/8 K.sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2.Hukuk Dairesi"nin 24.5.2000 gün ve 2000/5254-6871 sayılı ilamiyle; (...Tanık beyanlarında geçen olaylardan sonra evlilik birliği devam etmiştir. Artık önceki olaylar affedilmiş en azından hoşgörü ile karşılanmış sayılır. Bu olaylar boşanma hükmüne esas alınamaz. Dava dilekçesinde de belirtildiği gibi davalı davadan bir ay önce müşterek haneyi terketmiştir. Terk nedenine dayalı bir dava bulunmamaktadır. Medeni Kanunun 134/l-2.maddesi uyarınca; Boşanma kararı verilebilmesi için evlilik birliğinin, müşterek hayatı sürdürmeleri eşlerden beklenmeyecek derecede temelinden sarsıldığının sabit olması gerekir. Oysa dinlenen davacının tanıklarının sözlerinin bir kısmı Medeni Kanunun 134/1 maddesinde yer alan temelinden sarsılma durumunu kabule elverişli olmayan beyanlar olup, bir kısmı ise, sebep ve saiki açıklanmayan ve inandırıcı olmaktan uzak izahlardan ibarettir. Bu itibarla davanın reddi gerekirken delillerin takdirinde hataya düşülerek yetersiz gerekçe ile boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN : Davalı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulu"nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle, davalının, davacıya "it herif, pezevenk, utanmaz adam" "hayvan herif sen ne biçim adamsın" sözleriyle ağır hakaretlerde bulunması karşısında, önceki olayların affedildiğinin veya en azından hoş görüyle karşılandığının kabulünün mümkün olmamasına göre, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.

SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı (1.160.000) lira bakiye temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 21.2.2001 gününde oybirliği ile karar verildi.