Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/15609 Esas 2018/21918 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :... Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili , müvekkilinin 28.09.2011 tarihinde davalıya ait işyerinde çalışmaya başladığını, 24.03.2014 tarihinde davalı tarafından maaşlarının ödenmemesi suretiyle haksız ve kötü niyetli bir şekilde işten çıkmasına sebebiyet verildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, fazla mesai, genel tatil, yıllık izin, ücret alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının günlerce işe gelmediğini, hakkında tutanak tutulduğunu, bunun üzerine ... 22.Noterliği vasıtasıyla kendisine ihtarname gönderildiğini, daha sonra bu işe gelmemenin yaptırımından kurtulmak için maaşlarının gününde ödenmediğini bu nedenle işten çıkmasına sebebiyet verildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı talebinde bulunduğunu, sonuç itibariyle davacının tüm çalışmalara ilişkin ücretlerini ve haklarını eksiksiz olarak aldığını, hiçbir ad altında hiçbir alacağının bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Fazla mesai hesabı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda, davacı ilk işe girdiği 2011 yılı eylül ayı ile 2013 yılı mayıs ayları arasında haftanın 6 günü 15 saat çalıştığını, daha sonraki aylarda ise haftanın 6 günü 12 saat çalıştığını iddia etmiştir. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının tüm çalışma süresi boyunca haftanın 4 günü 11:00-23:00 saatleri arasında 12 saat, haftanın 2 günü de 06:00-23:00 saatleri arasında 17 saat çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Mahkemece davacının 2013 yılı Mayıs ayına kadar haftanın 2 günü 15 saat, 2013 yılı Mayıs ayından sonra ise haftanın 6 günü günde 12 saat çalıştığı kabul edilerek ara dinlenme süreleri de düşülmek suretiyle hesaplama yapılması gerekirken talebin aşılarak belirtilen şekilde yapılan hesaplamaya itibarla hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Kaldı ki, hükme esas alınan bilirkişi raporunda fazla mesai ücreti tahakkuk ettirildiği halde o aya ilişkin tediyenin fazla olduğu yani tahakkuk ile ödemenin örtüşmediği gerekçesiyle bir kısım imzasız bordrolardaki tahakkukun değerlendirilmemesi de hatalıdır. Mahkemece ödendiği tespit edilen miktarlar mahsup edilerek fazla mesai ücreti miktarı hesaplanması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması da hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 11.10.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.