MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın, 02.07.2015 tarihli karar duruşmasında, mağdur ...’in evine gece saat 24:00 – 01:00 sıralarında girdiğini beyan etmesi karşısında, mahkemenin eylemin gece vakti gerçekleştiğine ilişkin oluş ve dosya içeriğine uygun olan kabulünde bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; sanığın, arkadaşı olan mağdur ... tarafından daha önce kendisine güvenilerek emanet edilen ev anahtarını çoğaltmak suretiyle, haksız ele geçirdiği anahtar ile gerçekleştirdiği eyleminin TCK"nın 142/2-d maddesine uyan suçu oluşturduğu gözetilmeden yazılı şekilde aynı Kanun"un 142/2-h maddesi ile hüküm kurulması, sonuç ceza değişmediğinden ve mağdurun cep telefonu ile birlikte 90,00 TL de parasının çalındığını beyan etmesi, ancak sadece cep telefonunun kendisine iade edildiğinin anlaşılması karşında, kısmi iade nedeniyle mağdura rıza gösterip göstermediği sorulmadan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 168/1. maddesinin uygulanması suretiyle indirim yapılması aleyhe temyiz istemi olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 21.01.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.