Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/946 Esas 2016/1673 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/946
Karar No: 2016/1673
Karar Tarihi: 23.02.2016

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/946 Esas 2016/1673 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların mağdureleri hürriyetlerinden yoksun bırakma suçundan mahkum edildiği bir ceza davasıdır. Mağdurelerin sanıklar tarafından evden ayrılmalarının ardından başka bir yere götürülmeleri ve sanıkların mağdurları, tanıkın arabasını fark etmesi üzerine serbest bırakmadığı ortaya çıkmıştır. Bozma isteyen düşünce, 5237 sayılı TCK’nın 110. maddesinin uygulanma koşullarının olup olmadığını araştırmayı içermektedir. Kararın sonunda, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile iptal edilen 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği belirtilmektedir. Kanun maddeleri 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. ve 110. maddeleri olarak belirtilmiştir.

14. Ceza Dairesi 2015/946 E. , 2016/1673 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
DÜŞÜNCE : Bozma

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdureler ile tanık ...’nın soruşturma ve kovuşturma evrelerindeki anlatımları ve tüm dosya kapsamına göre; sanıkların, mağdureleri tanık ...’nin evine götürdükleri, ancak ...’nin mağdureleri evinde istememesi nedeniyle hakkında atılı suçtan kurulan mahkûmiyet hükümleri temyiz incelemesi neticesinde kesinleşen sanık ... tarafından eve ikinci bir aracın getirildiği, mağdurelerin ayrı ayrı araçlarla başka bir yere götürülmek üzere evden çıkartıldıkları sırada, tanık ...’nın aracını görünce sanıkların engel olma imkânı bulamadan hızla ...’nın aracına binerek olay yerinden uzaklaştıkları ve bu şekilde gelişen olayda mağdurelerin sanıkların rızası ile serbest bırakılmadıkları anlaşıldığından, tebliğnamedeki 5237 sayılı TCK’nın 110. maddesinin uygulanma koşullarının oluşup oluşmadığının araştırılması hususunda bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Hükümlerden sonra 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi ile ilgili olarak Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla verilen iptal kararının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Delillerle iddia ve savunma; duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiillerin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatları yapılmış bulunduğundan, sanıklar müdafiin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 23.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.