21. Hukuk Dairesi 2015/1539 E. , 2015/9783 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
Davacı, murisinin iş kazası sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılardan ..., ... ve ... vekillerince duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan ve temyiz konusu hükme ilişkin dava, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
K A R A R
A) Davalı ..."in temyizi bakımından yapılan incelemede:
04.02.2014 tarihli hüküm, İş Mahkemesince verilmiştir. 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 8.maddesi hükmüne göre ise İş Mahkemelerinden verilmiş bulunan nihai kararların 8 gün içinde temyiz olunması gerekir.
Somut olayda, 04.02.2014 tarihli kararın davalı ..."e 21.03.2014 tarihinde tebliğ edildiği, bu davalı temyizinin ise 01.04.2014 tarihinde gerçekleştirildiği anlaşılmıştır. Şu duruma göre davada 8 günlük temyiz süresi hükmü temyiz eden davalı ... bakımından geçmiştir.
O halde, 1.6.1990 Tarih ve 1989/3 E. 1990/4 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararı da göz önünde tutularak davalı ... temyiz dilekçesinin süre aşımı yönünden reddi cihetine gitmek gerekmiştir.
B)Davalı ... ile ..."nın temyizi bakımından yapılan incelemede:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenler ile temyizin kapsamına göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, 12.08.2005 tarihli iş kazasında yaşamını yitiren sigortalının hak sahibi eş ve çocuğunun maddi zararlarının karşılanması istemlerine ilişkindir.
Mahkemece, davacı eş ... için 88.423,64 TL, davacı çocuk .... için ise 41.914,58 TL maddi tazminatın olay tarihi olan 12.08.2005 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmiştir.
İş kazası sonucu sürekli iş göremezlik nedeniyle sigortalının maddi tazminatının hesaplanmasında, gerçek ücretin esas alınması koşuldur. Öte yandan, gerçek ücretin ise; işçinin kıdemi ve yaptığı işin özelliği ve niteliğine göre işçiye ödenmesi gereken ücret olduğu, işyeri veya sigorta kayıtlarına geçmiş ücret olmadığı Yargıtay’ın yerleşmiş görüşlerindendir.
Somut olayda davacılar murisi kazalının vasıflı bir işçi olduğu(inşaat demirci ustası) tüm dosya kapsamından anlaşılmaktadır. Vasıflı bir işçinin asgari ücretle veya asgari ücretin biraz üzerindeki ücretle çalışmasının hayatın olağan akışına ve yaşam deneyimlerine uygun düşmeyeceği de açıktır. Bu nedenle Yerel Mahkemece, davacın asgari ücretin üzerinde bir ücret ile çalışacağının kabulü ile neticeye varılması isabetli olmakla birlikte kazalının ücreti noktasında ayrıntılı araştırma yapmadan yalnızca .... İnşaat Sanatkarları Odasının cevabına göre asgari ücretin yaklaşık 3.42 katı kadar bir ücretle çalıştığının kabulü doğru olmamıştır.
Mahkemece yukarıda açıklanan maddi ve hukuksal olgular dikkate alınmadan yazılı şekilde hüküm kurması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Yapılacak iş, inşaatlarda demirci ustası olarak çalışan tecrübeli bir işçinin ücreti noktasında ... ile davacılar murisi kazalının yaptığı işe uygun başkaca meslek odalarından bilinen devrede sigortalının alabileceği ücretleri sormak, yine aynı veya başkaca iş yerlerinde çalışıp emsal işi yapanların ücretlerini araştırmak. Böylelikle kazalı işçinin gerçek ücretini tereddütsüz olarak belirleyerek belirlenen bu ücrete göre davacıların maddi zararını yeniden hesaplatmak ve tüm delilleri bir arada değerlendirerek sonuca varmaktan ibarettir.
O halde, davalı ... ile ..."nın bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul olunmalı ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davalı ... temyizinin REDDİNE, davalı ... ile ... temyizi bakımından ise 04.02.2014 tarihli kararın BOZULMASINA, temyiz harcının temyiz edenlere iadesine, 04/05/2015 gününde oy birliğiyle karar verildi.