Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suçlar : a- Uyuşturucu madde ticareti yapma
b- Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hükümler : 1- Uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan beraat
2- Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan hapiscezası ile birlikte tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanığın İstanbul 7. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 08/03/2011 tarihli 2011/48 esas ve 2011/60 sayılı kararı ile uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan beraatine karar verildiği, bu kararın Cumhuriyet savcısı tarafından, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan tedavi ve denetimli serbestlik kararı verildiği bu kararın da sanık tarafından temyizi üzerine incelenmesi sonucu Dairemizin 11/11/2013 tarihli 2012/18299 esas ve 2013/9896 sayılı kararı ile uyuşturucu madde ticareti yapma suçu yönünden "olay tutanağı içeriğine, sanığın yakalanış şekline, suç konusu uyuşturucu maddenin miktarı ile ele geçiriliş biçimine, sanığın savunmasına ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın subut bulan atılı suçtan mahkûmiyeti yerine dosya kapsamına uygun düşmeyen gerekçelerle beraatine karar verilmesi", kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu yönünden ise "sübut bulan uyuşturucu madde ticareti yapma suçunu gizlemek ve bu suçun cezasından kurtulmak için, uyuşturucu madde kullandığını belirttiği, sanığın uyuşturucu madde kullandığı teknik yöntemlerle de saptanmadığı dikkate alınarak, kullanmak amacıyla uyuşturucu madde bulundurmak suçundan beraatine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi," gerekçeleriyle bozulduğu, İstanbul 7. Ağır Ceza Mahkemesi"nce 27/05/2014 tarihli 2014/11 esas ve 2014/219 sayılı karar ile Dairemizin bozma kararına direnildiği, uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan verilen beraat kararının Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilerek Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na gönderildiği, 02/12/2016 tarihli 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 36.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 307.maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un Geçici 10. maddesi uyarınca, Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından 07/12/2016 tarihli 2015/335 esas, 2016/1111 sayılı karar ile dosya Dairemize gönderildiğinden, direnme kararı üzerine verilen hükmün Dairemizce incelenmesinde zorunluluk bulunduğu anlaşılmakla, yapılan incelemede:
1- Dairemizin 11/11/2013 tarihli 2012/18299 esas ve 2013/9896 karar sayılı kararında usul ve yasaya aykırılık olmadığı anlaşıldığından, İstanbul 7. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 27/05/2014 tarihli 2014/11 esas ve 2014/219 sayılı kararının yerinde görülmediğine,
2- 5271 sayılı CMK"nın 307. maddesinin 3. fıkrası ile 5320 sayılı Kanun"un Geçici 10.maddesinin 3. fıkrası uyarınca, direnme kararının incelenmesi için dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE,
28/04/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.