Tehdit - kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18963 Esas 2020/2564 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18963
Karar No: 2020/2564
Karar Tarihi: 11.02.2020

Tehdit - kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18963 Esas 2020/2564 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında tehdit ve kasten yaralama suçlarından mahkumiyet kararı verildiği ve temyiz edildiği belirtilen mahkeme kararında;
- Temyiz isteminin incelenmesinde, alacak meselesinden kaynaklı hukuki ihtilafın haksız tahrik nedeni olamayacağı ve sanığın eylemini tahrik altında kalarak işlediği gerekçesiyle haksız tahrik indirimi yapılamayacağına dikkat çekilmiştir.
- Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edildiği ancak bu hususun infaz aşamasında dikkate alınabileceği belirtilerek bozma nedeni yapılmamıştır.
- Sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle tehdit suçundan kurulan hüküm isteme uygun olarak onanmıştır.
- Kasten yaralama suçundan kurulan hüküm ise; katılanın yaralanmasına ilişkin raporda mevcut nedbenin yüzde sabit iz oluşturup oluşturmadığı hususunda rapor aldırmadan eksik ceza tayini yapıldığı, hukuki ihtilafın haksız tahrik nedeni olamayacağı ve Anayasa Mahkemesi kararı ile sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği gerekçeleriyle bozulmuştur.
- Kanun maddeleri ise; 5237 sayılı TCK’nin 29. ve 53. maddeleri, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. ve 326/son maddeleridir.

3. Ceza Dairesi 2019/18963 E. , 2020/2564 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Alacak meselesinden kaynaklı hukuki ihtilafın haksız tahrik nedeni olamayacağı gözetilmeyerek, sanığın eylemini tahrik altında kalarak işlediği gerekçesiyle 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik indirimi yapılması aleyhe temyiz olmadığından ve yine Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas -2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
2)Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
a)Katılanın yaralanmasına ilişkin Trakya Üniversitesi Adli Tıp Ana Bilim Dalı Başkanlığının 16.10.2014 tarih, 2014/241 sayılı raporunda, katılanın burun kökünde "L" şeklinde 1,5x1 cm. olan ciltten renk ve seviye farkı gösteren iyileşmiş yara nedbesi olduğu bildirilmiş olması karşısında, mevcut nedbenin yüzde sabit ize neden olup olmadığı hususunda rapor aldırıldıktan sonra sanığın hukuki durumun tayin edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
b)Alacak meselesinden kaynaklı hukuki ihtilafın haksız tahrik nedeni olamayacağı gözetilmeyerek, sanığın eylemini tahrik altında kalarak işlediği gerekçesiyle 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik indirimi yapılarak sanık hakkında eksik ceza tayini,
c)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, CMUK"un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 11.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.