Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5741 Esas 2019/11757 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5741
Karar No: 2019/11757
Karar Tarihi: 12.12.2019

Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5741 Esas 2019/11757 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan hüküm giymiştir. Asliye ceza mahkemesinde yapılan yargılama sonrasında, sanığın hapis cezası ve hüküm açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmiştir. Ancak sanığın denetim süresi içinde aynı suçu işlemesi sonucu mahkumiyeti kesinleşmiştir. Bu durumda önceki hüküm açıklanmış ve sanık yeniden yargılanmıştır. Temyiz sonucunda, sanığın daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş olduğu ve adli sicil kaydının sabıkasız olduğu dikkate alınmamıştır. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesi iptal edildiği için bu madde kapsamındaki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu nedenlerle karar bozulmuştur.
Detay:
- TCK'nın 179/3-2 maddesi: Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun cezasını belirler.
- TCK'nın 62/1 maddesi: Eğitim ve öğretim alanında yapılan faaliyetlerde trafik güvenliğini sağlamak amacıyla düzenlemeler yapılmasını öngörür.
- CMK'nın 231/5 maddesi: Hüküm açıklanmasının geri bırakılması kararını düzenler.
- CMK'nın 231/11 maddesi: Önceki hükmün açıklanması kararını düzenler.
- TCK'nın 50/3 maddesi: Hapis cezalarının belli ş

12. Ceza Dairesi 2019/5741 E. , 2019/11757 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanması ile
TCK"nın 179/3-2, 62. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 179/3-2, 62/1. maddeleri gereğince 25 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Ankara 21. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.03.2014 tarihli ve 2013/1378 esas, 2014/342 karar sayılı kararının 28.03.2014 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 25.12.2014 tarihinde aynı suçu işlediği ve Eskişehir 5. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 03.04.2015 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Ankara 44. Asliye Ceza Mahkemesinin 09.09.2015 tarihli ve 2015/359 Esas, 2015/596 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Türk Ceza Kanununun 50/3. maddesi gereğince, daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş bulunan onsekiz yaşını doldurmamış veya altmışbeş yaşını bitirmiş sanıkların bir yıl ve daha az süreli, diğer sanıkların ise otuz gün ve daha az süreli hapis cezalarının aynı maddenin birinci fıkrasında yazılı yaptırımlara çevrilmesi zorunlu olup, sanığın adli sicil kaydının incelenmesinde sabıkasız olduğu anlaşılmakla, suç tarihi itibariyle daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş olan sanık hakkında hükmedilen 25 gün hapis cezasının, TCK"nın 50. maddesinin 1. fıkrasında yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesinin zorunlu olduğunun gözetilmemesi,
2-T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 12.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.