Sanıklar ..., ... ile ... haklarında nitelikli cinsel saldırı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından gerçekleştirilen yargılama neticesinde atılı suçlardan mahkumiyetlerine dair Ankara 10. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 17.10.2018 gün ve 2018/158 Esas, 2018/445 Karar sayılı hükümlere ilişkin yapılan istinaf incelemesi sonucunda Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin 04.12.2019 gün ve 2019/217 Esas, 2019/1864 sayılı kararı ile vaki istinaf başvurusunun kabulüyle hükümlerin kaldırılarak sanıkların müsnet suçlardan mahkumiyetlerine dair kurulan hükümlerin sanık ... ile sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay kapatılan 14. Ceza Dairesinin 25.02.2021 gün ve 2020/3096 Esas, 2021/1517 sayılı bozma yönündeki kararına Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22.04.2021 günlü 14-2020/25989 sayılı itiraznamesiyle 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile eklenen 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin iki ve üçüncü fıkraları gereğince itiraz edilmesi nedeniyle Daireye gönderilen dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yargıtay kapatılan 14. Ceza Dairesinin 25.02.2021 gün ve 2020/3096 Esas, 2021/1517 Karar sayılı bozma ilamı usul ve kanuna uygun olup, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından ileri sürülen itiraz nedenleri yerinde görülmediğinden Reddiyle, CMK"nın 308/2 ve 3. maddeleri uyarınca itirazın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için dosyanın Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 02.11.2021 tarihinde başkan vekili ... ile ...’nin karşı oyları ve oy çokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY

Sanıklar ..., ... ile ... haklarında nitelikli cinsel saldırı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından dolayı Ankara 10. Ağır Ceza Mahkemesince gerçekleştirilen yargılama sonucunda atılı suçlardan mahkumiyetlerine dair kurulan 17.10.2018 gün ve 2018/158 Esas, 2018/445 sayılı Karara yönelik istinaf başvurusunun kabulü ile hükümlerin kaldırılarak sanıkların müsnet suçlardan mahkumiyetlerine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesince verilen 04.12.2019 gün ve 2019/217 Esas, 2019/1864 Karar sayılı hükümlerin temyiz edilmesi üzerine gerçekleştirilen inceleme neticesinde sanıkların atılı suçlardan beraatleri yerine mahkumiyetlerine karar verilmesinin hatalı olduğu gerekçesiyle mevcut hükümlerin bozulması kararına müteakiben Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22.04.2021 gün ve 14-2020/25989 sayılı itirazındaki gerekçelere göre itirazın kabulüne karar verilmesi gerektiği görüşündeyiz. Şöyle ki;
Sayın çoğunluk ile aramızdaki ihtilaf mağdurenin, kendisine karşı işlenen kaçırma, alıkoyma ve cinsel saldırı fiillerinin rızası dahilinde gerçekleşip gerçekleşmediği noktasında olup;
mağdurenin aşamalardaki samimi anlatımları ile bunu destekleyen bir kısım tanık anlatımları ve tüm dosya içeriği nazara alınarak yapılan değerlendirmede, olay günü araca kendi rızasıyla binen mağdurenin, sanıklar tarafından kaçırıldıktan sonra sanıklardan ...’ın ellerini bağlayarak rızası dışında nitelikli cinsel saldırıda bulunduğu yönündeki iddiasının istikrar arz ettiği, keza mağdurenin görüşmeye katılacağını ifade ettiği kuzeni ...’in ifadesinde bunu doğrulayarak görüşmeye kendisinin de katılacağını ancak mağdurenin kendisini aramadığı yönündeki beyanının, iletişim kurmasını engellemek için mağdurenin telefonunun sanıklar tarafından alındığı iddiasını teyit ettiği, ayrıca olayın tarafsız diğer tanığı olan tanık ...’in de katılan ... ile telefonla görüştüğünde ağlayarak konuştuğunu ve “amca babama söyle beni kurtarsın” dediğini beyan ettiği göz önüne alındığında sanıkların olay günü mağdureyi kaçırmalarının ardından ...’ın araç içerisinde zorla cinsel ilişkiye girdiğinin sabit olması nedeniyle itirazın kabulüne karar verilmesi görüşünde olduğumuzdan sayın çoğunluğun itirazın reddi görüşüne katılmıyoruz.