Taraflar arasında görülen davada verilen 30/09/2015 tarih ve 2014/409-2015/187 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; davalının ibareli 2012/54201 sayılı marka başvurusuna, müvekkilin unsurlu çok sayıda markasını mesnet göstererek yaptığı itirazın tarafından 2014-M-11831 sayılı kararı ile reddedildiğini, dava konusu marka başvurusu ile müvekkiline ait markalardaki asli unsurun aynı olduğunu, müvekkilinin markaları 1994 yılından beri kullandığını, tüketiciler nezdinde tanınmış hale geldiğini, davalının müvekkilin markalarının piyasada yarattığı bu tanınmışlıktan istifade etmek istendiğini belirterek kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; marka başvurusundaki ve davacının markalarındaki ibaresinin coğrafi işaret olduğunu, kimsenin tekellinde olamayacağını, kararının yerinde olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı şirkete usulüne uygun tebligat yapıldığı halde davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacı markasının tanınmış marka olmadığı, 556 sayılı KHK’nın 8(4) maddesinin huzurdaki davada yeri olmadığı,ibaresinin bölge ve yöre ismi olmasından 556 sayılı KHK 7/c maddesi anlamında bir kimseye tekel olarak tahsisi söz konusu olamayacağı, markalar arasında benzerlik araştırması yapılırken bütüncül olarak ele alınması gerektiği, davacının unsurlu tescilli markalarıyla davalının ibareli başvurusu arasında biçim, düzenleme ve tertip tarzı itibariyle görsel ve anlamsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.

Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 30/05/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.