MAHKEMESİ : Adana(Kapatılan) 8. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 02/04/2014
NUMARASI : 2012/1044-2014/188

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkili ile davalılar arasında imzalanan sözleşme gereği davalı şirketlerin, müvekkili davacı adına ve kendi çalışanları ile su kapama, açma sayaç değiştirme ve kaçak su tespiti hizmet kiralama hizmeti yüklendiğini, sözleşme gereği davalı şirketlere bağlı olarak çalışan işçilerden İlhan Arslantaş"ın iş akdi müvekkili A.. M.. ile 01.09.1996 - 2000 tarihleri arasında davalılardan Büşra Can şirketinde, 2000 - 2007 tarihleri arasında davalı Y. İnşaat ve İnş. Malz. Tic. Taah. Ltd. Şti, daha sonra davalı A. Sos. Hiz. İnş. Day. Tük. Mal. Gıda Tem. Mad. San. ve Tic. Ltd. Şti. arasında devam ettiğini, İlhan Arslantaş"ın sözleşmesinin 27.12.2010 tarihinde sona erdirildiğini, ancak İlhan A. davalı şirketlerde çalıştığı süre ile ilgili olarak müvekkili A.. M.."ne karşı kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücret talebi ile ilgili Adana 2. İş Mahkemesi"nin 2011/51 esas sayılı dosyasından alacak talebi ile dava açıldığını, yapılan yargılama neticesinde mahkemenin davanın kısmen kabulüne karar verdiğini, kararın dava dışı işçi tarafından Adana 12. İcra Müdürlüğü"nün 2012/6828 esas sayılı dosyası ile icra takibine konulduğunu, icra dosyasına istinaden 39.566,97 TL ödenen tazminat bedelinin davalı şirketlere rücu etme hakkına sahip olduğunu ileri sürerek, 39.566,97 TL"nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı A. Sosyal Hiz. İnş. Day. Tük. Mal. Gıda Tem. Mad. San. ve Tic. Ltd. Şti. vekili, müvekkili firmaya yöneltilmiş olan davaya husumet yönünden itiraz ettiklerini, ödenen 39.566,97 TL tutarındaki miktar, dava dışı İ. A."ın davacı ASKİ bünyesinde geçen 01.09.1996 – 09.12.2010 tarihleri arasında 14 yıllık hizmet ilişkisinden kaynaklanan alacak miktarı olduğunu, müvekkilinin davacı ASKİ ile taşeron ilişkisinin 01.05.2008 – 31.07.2009 aralığında olmak üzere 14 ay olduğunu, İ. A."ın müvekkilinin ihale sözleşmesi kapsamında çalıştırdığı işçilerden olmadığını, bu nedenle rücuen tazminat talep edilmesinin mümkün olmayacağını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre; taraflar arasında yapılan ihale sözleşmeleri ve teknik şartnamelere göre işçi alacaklarından alt yüklenicilerin sorumlu olduğuna dair Yurt İnşaatta yapılan sözleşmede özel hüküm bulunduğundan yüklenici Yurt İnşaatın işçiye ödenen alacağın yanında çalıştığı süreye tekamül eden ücretin tamamından sorumlu olması gerektiği, davalı Alp Sosyal Hizmetler şirketinde işçinin çalışması olmadığından davacının bu davalıya rücu hakkının olmadığı, bu nedenle bu davalı yönünden davanın reddine karar verilmesi gerektiği, diğer davalı B.C.Şirketi ile yapmış olduğu sözleşmede ise işçi alacaklarıyla ilgili özel hüküm bulunmadığından asıl işveren olan davacı ile yüklenici olan davalı Büşra-Can Şirketi"nin işçiye ödenen işçilik alacaklarından yarı yarıya sorumlu olması gerektiği gerekçesiyle, davalı A.Sosyal Hizmetler İnş. Day. Tük. Mal. Gıda Tem. Mad. San. ve Tic. Ltd. Şti. yönünden açılan davanın reddine, diğer davalılar hakkında açılan davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, iş mahkemesi kararı ile hüküm altına alınan ve davacı yanca ödenen dava dışı işçi İ. A."a ait alacakların rücuen tahsili istemine ilişkindir. Adı geçen işçinin ilk olarak B.- Can İnş. Tic. ve San. Ltd. Şti. bünyesinde çalıştığı hususlarında taraflar arasında çekişme yoktur. Bu durumda B.- Can İnş. Tic. ve San. Ltd. Şti"nde çalışılan dönem için bu şirketin sorumlu olması tabiîdir. B.- Can İnş. Tic. ve San. Ltd. Şti"nin sorumlu olduğu bu tutarın işçi alacaklarını temin edilme gayesi ile İş Kanunu"nun 7. maddesi gereğince işverenin de sorumlu tutulması ve bedelinde onun tarafından ödendikten sonra işveren ve bu davalı şirket arasında yarı yarıya paylaşılması mümkün değildir. Şu halde adı geçen şirketin sorumlu olduğu miktar yönünden yarı oranında davacının sorumlu tutularak indirim yapılması doğru olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 30.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.