Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/20576 Esas 2015/5063 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Büyükçekmece 1. Aile Mahkemesi
TARİHİ :12.06.2014
NUMARASI :Esas no:2012/1170 Karar no:2014/662

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın eş tarafından velayet, kusur belirlemesi ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı erkek eşin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Mahkemece boşanmaya sebep olan olaylarda, davacı-davalı erkek eş ağır kusurlu kabul edilmiş ise de; yapılan yargılama ve taplanın delillerden davalı-davacı kadın eşin, eşine "şerefsiz" diyerek hakaret ettiği, bıçakla saldırdığı ve eşinin ailesi ile görüşmek istemediği, davacı-davalı erkek eş ise; eşine fiziksel şiddet uyguladığı, "adi kadın" diyerek hakaret ettiği ve birlik görevlerini yerine getirmediği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında boşanmaya sebep olan olaylarda taraflar eşit kusurludur. Hal böyle iken mahkemece davacı-davalı erkek eşin ağır kusurlu kabul edilmesi ve bu hatalı kusur belirlemesine bağlı olarak davalı-davacı kadın eş lehine maddi ve manevi (TMK.m.174/1-2) tazminata hükmedilmesi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1.bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oyçokluğuyla karar verildi.19.03.2015(Prş.)

KARŞI OY YAZISI

Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, yerinde bulunmayan temyiz isteğinin reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanması gerektiği düşüncesiyle sayın çoğunluğun bozma kararına katılmıyorum.
KARŞI OY YAZISI

Dosya kapasamına göre;
Davacı-davalı erkeğin, eşinin üzerine bıçakla yürüdüğü yönünde bir iddiası bulunmadığı gibi, bu olay tanığın beyanına göre 1995 de gerçekleşmiştir. Bu olaydan sonra evlilik sürmüş, 2012 yılında davacının açtığı boşanma davası, tarafların birleşmeleri nedeniyle davacının davadan feragati ile sonuçlanmıştır. Bu iddia sabit kabul edilse dahi, davacı erkeğin fiziki şiddetine karşın, davalı kadının eylemi fiziki şiddete teşebbüs aşamasında kalmıştır. Dolayısıyle fiziki şiddetle, fiziki şiddete teşebbüs aynı ağırlıkta kusur olarak kabul edilemez. Sonuç olarak, eşine şiddet uygulayan, hakaret eden ve birlik görevlerini yerine getirmeyen davacı erkeğin, kendine bıçakla saldıran, hakaret eden ve eşinin ailesiyle görüşmek istemeyen eşine göre, daha fazla kusurlu olduğunun kabulü gerektiği görüşündeyim. Farklı düşünüyorum.