Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/18459 Esas 2017/11106 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyete, ceza verilmesine yer olmadığına dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında müşteki ..."i kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
a) Müşteki ..."in hakkında verilen adli raporların denetime ve hüküm kurmaya elverişli bulunmaması karşısında, tüm doktor raporları ve tedavi evraklarının varsa grafilerinin temin edilerek mağdurun ilgili Adli Tıp Kurumuna gönderilip, yaralanmasının niteliği konusunda duraksamaya yer vermeyecek şekilde kati raporları alındıktan sonra, sanığın hukuki durumunun tespit ve tayini gerektiği gözetilmeksizin eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi,
b) Talimat mahkemesince düzenlenen 30/03/2015 tarihli ifade tutanağında sanığın sorulara anlamsız cevaplar verdiğinin gözlemlendiğinin belirtilmesi, temyiz dilekçesinde de "psikiyatrik tedavi" gördüğünü bildirmesi karşısında; sanığın eylemi gerçekleştirdiği sırada 5237 sayılı TCK"nin 32. maddeleri gereğince, ceza sorumluluğunu tamamen ya da kısmen kaldıracak biçimde, işlediği suçun hukuki sonuçlarını algılama veya davranışlarını yönlendirme yeteneğinde önemli derecede azalma olup olmadığı konusunda tam teşekküllü ruh sağlığı ve hastalıkları hastanesinden, üniversite hastanelerinin ruh sağlığı ve hastalıkları ana bilim dalı başkanlıklarından ya da Adli Tıp Kurumu 4. İhtisas Kurulundan rapor aldırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi zorunluluğu,
c) 5271 sayılı CMK"nin 150/2. maddesi uyarınca müşteki sanığa müdafi tayininde zorunluluk bulunması,
d) Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2) Sanık ... hakkında müşteki ..."yı kasten yaralama suçudan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık ..."nın talimat yoluyla alınan 30/03/2015 tarihli ifadesinde 5271 sayılı CMK"nin 234/b maddesi uyarınca yasal hakları hatırlatılmasına rağmen diğer katılan sanık hakkındaki kamu davasına katılmak istediğini bildirmemiş ise de, mahkemece sanığın sorulara anlamsız cevaplar verdiğinin gözlemlendiği hususunun tutanağa yazıldığı, temyiz dilekçesinde de "psikiyatrik tedavi" gördüğünü belirtmesi karşısında; sanık ... hakkında verilen kararı da temyiz etmesinin davaya katılma iradesi olarak değerlendirilmesi gerektiği kabul edilerek yapılan incelemede;
a) 5271 sayılı CMK"nin 234/2 ve 239/2. maddeleri uyarınca müşteki sanığa müdafi tayininde zorunluluk bulunması,
b) Kabule göre, sanık ..."in eyleminin meşru müdafaa kapsamında kaldığının kabul edilmesi karşısında, 5271 sayılı CMK"nin 223/2-d maddesi uyarınca beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık ..."in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerle, 6723 sayılı Yasanın 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 19.09.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.