4. Ceza Dairesi 2020/2988 E. , 2020/20344 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Beraat, ceza verilmesine yer olmadığı, mahkumiyet
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi,
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
A) Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik;
Eyleme ve yükletilen suça yönelik, katılan ... vekillerinin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden, tebliğnameye uygun olarak TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,
B) Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair karar ve kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik incelemeye gelince;
Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1) 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaştırma hükümlerinin yeniden düzenlenmesi, sanığa isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunması, hakaret ve basit yaralama suçlarının ise, suç tarihi itibariyle 5271 sayılı CMK’nın 253/3-son cümlesi uyarınca tehdit suçuyla birlikte işlenmesi nedeniyle uzlaşma kapsamında bulunmadığının anlaşılması, ancak sanığa yükletilen tehdit suçundan beraat hükmü kurulması ve yeni düzenleme karşısında, hakaret ve basit yaralama suçları yönünden uzlaştırma önerisinde bulunulmasının gerektiği anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
2) (B-1) nolu bozma nedenine göre uzlaşmanın sağlanamaması halinde ise;
a) Başka suçtan cezaevinde tutuklu olduğu anlaşılan sanık ..."a duruşmadan vareste tutulma hakkının hatırlatılmadığı ve bağışık tutulma talebi de bulunmadığı halde, 04.06.2015 tarihli son oturumda hazır bulundurulmadan hükümlülüğüne karar verilmesi suretiyle, 5271 sayılı CMK"nın 196. maddesine aykırı davranılarak savunma hakkının kısıtlanması,
b) Tekerrür hükümlerinin uygulanması sırasında, sanığın adli sicil kaydındaki en ağır cezayı içeren Üsküdar 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2006/252 Esas 2006/444 Karar sayılı ilamı yerine birden fazla ilamın tekerrüre esas alınması,
c) Sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken, TCK"nın 58/7. maddesi uyarınca cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesinin ardından cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına da karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
d) Kabule göre de;
Katılan ..."ın kullandığı aracı geriye doğru sürdüğü sırada, sanığın eşinin, kendisine çarpmaması için katılanı uyardığı, katılanın da gördüğünü belirttiği olayda, tanık ... "nin taraflar arasında güvenli bir mesafe olduğuna yönelik tanıklığı karşısında; katılandan kaynaklanan haksız bir hareket bulunmadığı halde, "katılanın, sanığın hamile olan eşine çarpacağı endişesi" şeklindeki yerinde görülmeyen gerekçeyle, sanık hakkında TCK"nın 29. ve 129. maddelerinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanması,
Bozmayı gerektirdiğinden, sanık ... ve katılan ... vekillerinin temyiz nedenleri yerinde görülmekle, tebliğnameye aykırı olarak HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayıp sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 17.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
