Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/1262 Esas 2020/2446 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17.

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen yerel mahkeme kararının davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi’nce verilen kararın Yargıtay"ca incelenmesi süresi içinde davalı vekili tarafından istenmiş olmakla dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili, müvekkillerinin murisi ... davalı şirket tarafından 28/04/2009-28/04/2010 tarihlerini kapsayan ZMSS poliçesi ile sigortalanan araçla yaptığı tek taraflı trafik kazası sonucunda 07/08/2009 tarihinde vefat ettiğini ve müvekkillerinin destekten yoksun kaldığını belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak şartıyla davacı eş ... için 45.000,00 TL, çocuklar ... için 15.000,00 TL, ... için 20.000,00 TL ve ... için 20.000,00 TL olmak üzere toplam 100.000,00 TL tazminatın yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, yargılama sırasında alınan bilirkişi raporu doğrultusunda talebini müvekkilleri ... ve ... yönünden yükseltmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesince, ilk derece mahkemesi kararı usul ve yasaya uygun olduğundan, davalı vekilinin istinaf başvurusunun HMK"nın 353/1-b.1. Maddesi
gereğince esastan reddine karar verilmiş, Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2018 yılı için 47.530,00 TL"dir.
Davacılar ..., ... ve ... yönünden davalı yan aleyhine hükmedilen tazminata ilişkin olarak temyize konu edilen karar ayrı ayrı kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin (davacılar ..., ... ve ... aleyhine yapmış olduğu) temyiz isteminin, hükmün kesin olması nedeni ile reddine karar vermek gerekmiştir.
2-İlk derece mahkemesince verilen karara yönelik olarak davalı vekilince yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun bulunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeni ile REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Elazığ 4. Asliye Hukuk Mahkemesine, Dairemiz karar örneğinin ise Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine ve aşağıda dökümü yazılı 4.262,95 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 03/03/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.