MAHKEMESİ : Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesi
TARİHİ : 25/06/2014
NUMARASI : 2014/86-2014/474

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, davalı tarafından 2011 yılı Şubat ayında düzenlenen reaktif cezasına ilişkin faturanın hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek, ödemiş oldukları cezanın ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davacıya iadesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, mahkemenin görevsiz davanın da dayanaksız olduğunu savunarak reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davanın tarafları arasında, 25.03.2010 tarihli Sistem Kullanım Anlaşmasının imzalandığı konusunda bir uyuşmazlık olmadığı, davacının, 2011 yılı Şubat ayında reaktif sınırları aşıp aşmadığı, aşmış ise bu eylemi sebebi ile ceza uygulamasının yapılıp yapılamayacağı noktasında toplandığı, bu durumda davanın idari yargıda görülebileceği, görev hususunun 6100 sayılı HMK’nın 114/1.fıkrası (c) bendine göre dava şartı olduğu gerekçesiyle, HMK’nın 115/2. maddesine göre dava şartı eksikliğinden davanın usulden reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Davada, 2011 yılı Şubat ayında düzenlenen para cezasının ödendiği ileri sürülerek istirdatı talep edilmiş, mahkemece uyuşmazlığın çözümünün idari yargı yoluna ait olduğu gerekçesiyle ret kararı verilmiştir. Ne var ki, 07.06.2010 tarihinde alınan Özelleştirme Yüksek Kurulu kararı gereği, 29.12.2010 tarihinde davacı şirkete satış yapılmış,dava konusu cezanın ise 2011 yılı Şubat ayında verildiği anlaşılmıştır. Uyuşmazlık Mahkemesinin 05.05.2014 tarih ve 2013/1855 esas, 2014/502 karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, özelleştirme tarihi sonrası döneme ilişkin bir ihtilafın söz konusu olması karşısında uyuşmazlığın çözümünde artık özel hukuk hükümlerinin uygulanması gerektiğinden görevli yargı yerinin adli yargı olduğunun kabulü zorunludur.
Şu halde, mahkemece işin esasına girilerek toplanacak deliller çerçevesinde bir hükme varılması gerekirken, emsal gösterilen uyuşmazlık mahkemesi kararına da yanlış anlam verilerek yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olmuş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 28.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.