Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
(I) Sanığın temyiz talebine yönelik yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün sanığın kovuşturma aşamasında bildirdiği en son adresinde bizzat sanığın kendisine 29.01.2018 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, sanığın da hükmü CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 19.02.2018 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin isteme aykırı olarak REDDİNE;
(II) Mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz talebine yönelik yapılan incelemede;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre mahalli Cumhuriyet savcısının uzlaştırma işlemlerinin yapılmasına yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın idaresindeki araçla, gece vakti, aydınlatması bulunmayan, çift yönlü yolda seyri sırasında sola doğru virajı alamayarak karşı yönden gelen mağdur sürücünün şeridine geçmesi sebebiyle, diğer sürücünün de sanığın şeridine geçtiği sırada sanığın, yeniden şeridine dönmesi üzerine çarpışmaları neticesinde diğer araç sürücüsü ve diğer araçta yolcu olarak bulunan mağdurların basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmalarıyla neticelenen olayda; sanığın yapılan ölçümde 1.77 promil alkollü olduğunun tespit edildiği, sanık hakkında taksirle yaralama suçundan dava açıldığı, Dairemizin yerleşik uygulamasına göre; tehlikeli eylemin zarara yol açması halinde Kanunda öngörülen cezaların ağırlığının değil, zarar suçu-tehlike suçu ölçütünün esas alınması suretiyle, taksirle yaralama suçundan cezalandırılmasının mümkün olduğu ahvalde, sanığın taksirle yaralama suçundan cezalandırılması, ancak kovuşturma şartı olan şikayetin gerçekleşmemesi ya da şikayetten vazgeçme nedeni ile taksirle yaralama suçundan cezalandırmanın mümkün olmadığı ahvalde ise, alkollü olarak araç kullanan sanığın TCK"nın 179. maddesinde düzenlenen trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan cezalandırılmasının gerektiği, bu suretle müsnet olayda mağdurların sanık hakkındaki şikayetlerinden vazgeçmesiyle taksirle yaralama suçunun soruşturma ve kovuşturma şartı olan şikayetin gerçekleşmemesi karşısında, TCK"nın 179/3-2. maddeleri gereğince trafik güvenliğini tehlikeye sokmak suçundan hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden sanık hakkında açılan davadan mahkumiyet hükmü kurulması,
Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, TCK"nın 52/4. maddesi uyarınca sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin hükümde hatalı gösterilmesi;
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.