MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair Mersin 4. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 02.07.2019 gün ve 2019/68 Esas, 2019/412 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Olayın intikal şekli, mağdurun 25.06.2019 tarihli kovuşturma beyanında çocuk izleme merkezinde alınan ifadesinden farklı olarak sanıkla iki kez ilişkiye girdiğini, ilkinde zor kullanılmadığını, ikincisinin ise yargılamaya konu eylem olup, tarihinin 2017 yerine 2018 yılı içerisinde hatırlayamadığı bir gün olduğunu söyleyerek ilişkilerin sayısı ve suç tarihi bakımından çelişkiye düşmesi, mağdurun arkadaşı tanık...’ın 11.09.2018 tarihli kovuşturma ifadesinde sanığın para verip korkutmak suretiyle cinsel ilişkiye girdiğini mağdurun kendisine söylediğini iddia etmesinin ardından suç tarihinden sonraki bir zamanda ise sanığın para verdiği mağdurla rızaen ilişkiye girdiğini gördüğünü belirtmek suretiyle tutarsız beyanlarda bulunması, savunma livata bulgusu içeren muayene raporu ile tüm dosya içeriği nazara alındığında, ilk derece mahkemesince sanığın suç tarihinde on beş yaşından büyük mağdurla cebir, tehdit, hile veya iradeyi etkileyen başka bir nedene dayalı olarak cinsel ilişkiye girdiği hususunda her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmayıp, mevcut haliyle eylemin 5237 sayılı TCK’nın 104/1. maddesinde düzenlenen reşit olmayanla cinsel ilişki suçunu oluşturduğu gözetilerek hüküm kurulması gerekirken suç vasfının tayinide yanılgıya düşülerek çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan mahkumiyet kararı verilmesi karşısında, söz konusu hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Uygulamaya göre de;
Sanığın geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkileri gibi hususlar göz önünde bulundurularak 5237 sayılı TCK"nın 62. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi gerekirken ‘mağdurun çocuk olması, suçun cinsel istismar suçu olması’ şeklindeki kanuni olmayan yetersiz gerekçeyle söz konusu maddenin tatbikine yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Adana Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesinin 31.10.2019 gün ve 2019/2072 Esas, 2019/246 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK"nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, bozma nedeni ve tutuklulukta geçen süre nazara alınarak sanığın TAHLİYESİNE, başka suçtan tutuklu veya hükümlü olmadığı takdirde derhal salıverilmesinin ilgili yerlere en seri şekilde bildirilmesi için müzekkere yazılmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Adana Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesine gönderilmesine, 08.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.