Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2017/1814 Esas 2019/561 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/1814
Karar No: 2019/561
Karar Tarihi: 04.02.2019

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2017/1814 Esas 2019/561 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalının 10.05.2014 tarihli bir sözleşme ile kendisinden 58.949,76 TL değerinde hazır beton satın aldığını ancak fatura koşullarına uygun şekilde ödeme yapmadığını ve bedelin tahsilini talep ettiğini belirtmiştir. Davalı cevap vermemiştir. Mahkeme fatura ve sevk irsaliyeleri ile ticari defter kayıtlarının delil niteliği taşıması gerektiğini belirterek, davacının sunduğu delillerin yetersiz olduğuna karar vermiştir. Ancak Yargıtay, eksik inceleme yapıldığı ve sevk irsaliyelerinde yer alan imzaların davalı şirket yetkililerine ait olup olmadığı araştırılması gerektiği vurgulayarak kararı bozmuştur.

TTK 82. maddesi, ticari defter kayıtlarının kesin delil niteliği taşıdığını belirtirken, HMK 220. maddesi de vesika niteliğinde olduğunu ifade etmektedir. TTK 23. maddesi ise açık fatura hükümlerini düzenlemektedir.

19. Hukuk Dairesi 2017/1814 E. , 2019/561 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi ( Tic. Mah. Sıf. )

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- KARAR -

Davacı vekili, davalının taraflar arasında 10.05.2014 tarihli sözleşme ile davacıdan 58.949,76 Tl hazır beton satın aldığını, bunun 19.000,00TL sini ödediğini sözleşme koşullarına göre beton dökülmesinden ve fatura kesilmesinden sonra 60 gün içinde alacağın ödenmesi gereken 39. 949,76TL yi ödemediğini, bedelin tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; TTK 82. madde gereği ticari defterlerin kesin delil, HMK 220 gereği vesika niteliğinde olduğunu, ön inceleme tutanağının 4. bendi ile kesin süre verildiği, 30.03.2016 tarihli celsede eksikliği gidermezse bu delilden vazgeçmiş sayılacağının ihtar edildiği, alınan bilirkişi raporunda envanter defterinin ibraz edilmemesi sebebiyle ticari defterlerinin kendisi lehine delil olma vasfını taşıdığı yönünde kesin bir kanaate varılamadığı, tek yanlı düzenlenmiş faturaların açık fatura olduğu, TTK 23 gereği faturaya itiraz edilmediğinde kesin sayılacağı ancak bu faturaların karşı tarafa tebliğ edildiğine ilişkin bir delil bulunmadığı ve bu hususun ispatlanmadığı, yemin deliline açıkça dayanılmadığından ispatlanamayan davanın reddine karar verilmiş olup, karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, ticari satım nedeniyle düzenlenen faturalardan kaynaklanan alacağın tahsilinin istemine ilişkindir. Davacı davaya konu faturalarda belirtilen malların teslimine ilişkin dosya içerisine sevk irsaliyelerini ibraz etmiştir. Mahkemece söz konusu sevk irsaliyelerinin örneklerinin davalıya isticvap yoluyla gönderilerek davalının sevk irsaliyelerine süresinde itirazı halinde irsaliye altındaki isim ve imzaların davalı şirket yetkilileri ve çalışanlarına ait olup olmadığı araştırılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik incelemeyle yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 04/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.