Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/6169 Esas 2019/11647 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle öldürme
Hüküm :TCK"nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin hız nedeniyle sanığa kusur yüklenemeyeceğine, beraat kararı verilmesi gerektiğine, eksik araştırma yapıldığına, cezanın fazla olduğuna, CMK’nın 231. maddesinin uygulanmamasına ilişkin temyiz itirazlarının reddine,
Sanığın idaresindeki otomobil ile meskun mahalde gündüz vakti iki yönlü hafif tepe üstü sokakta seyri sırasında aracın ön kaput, ön tampon ve ön cam kısımlarıyla seyrine göre yolun sağından park halindeki araçların arasından karşı şeride geçmek isteyen bisikletli sürücüye 12 metre fren izi bırakarak çarptığı ve çarpma noktasından 10 metre ileride durduğu ve bisiklet sürücüsünün öldüğü olayda, kaza tespit tutanağı ve keşif üzerine alınan bilirkişi raporunda sanığın tali kusurlu olduğunun belirtilmesi ile tüm dosya kapsamından, bir kişinin ölümüne tali kusurlu ile neden olan sanık hakkında;
CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas-2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 50. maddesi hükmüne göre adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş olmakla birlikte, “Adli para cezaları ertelenemediğinden ve koşulları gerçekleşmediğinden” şeklindeki yeterli olmayan gerekçe ile TCK’nın 51. maddesinin uygulanmamasına karar verilmesi suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 10.12.2019 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.