Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/2680 Esas 2020/1324 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2680
Karar No: 2020/1324
Karar Tarihi: 27.02.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/2680 Esas 2020/1324 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkumiyetine hükmetmiştir. Ancak mahkeme kararı, kanun maddeleri açısından hatalar içermektedir. Öncelikle, suç tarihinde yürürlükte olan ve sonrasında değiştirilen kanun maddelerinin ayrı ayrı uygulanması ve lehe olanının tespit edilmesi gerekmektedir. Ayrıca, sanık hakkında benzer suçlardan başka bir davası olup olmadığı ve tedavi/serbestlik tedbirlerinin infazı sırasında bu suçu işleyip işlemediğinin belirlenmesi gerekmektedir. Eğer sanık daha önceki suçları nedeniyle infaz aşamasında bulunduğu sırada bu suçu işlemişse, ikinci dava hakkında kovuşturma şartının ortadan kalktığı için davanın düşmesi gerekmektedir. Son olarak, sanığa yapılan ilk ihtaratın yeterli olmadığı ve yeni bir ihtarat yapılmaması nedeniyle mahkumiyet kararının geçerli olmadığı belirtilmiştir. Kanun maddeleri açısından bu hatalar düzeltilmeden mahkumiyet kararının geçerli olmadığına hükmedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5560 sayılı Kanun ile değişik Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesi
- 6545 sayılı Kanun ile değişik

20. Ceza Dairesi 2017/2680 E. , 2020/1324 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : TARSUS 5. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
1- Suç tarihinde yürürlükte olan 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK"nın 191. maddesi ile hüküm tarihinden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürülüğe giren 6545 sayılı Kanun"la değişik TCK"nın 191. maddesi hükümlerinin ayrı ayrı uygulanıp karşılaştırma yapılması, sonucuna göre lehe Kanun’un tespit edilerek sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, belirtilen nitelikte karşılaştırma yapılmadan hüküm kurulması,
2- Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde bulundurma suçundan dolayı başka dava olup olmadığı, varsa sanığın bu suçu diğer davaya konu olan suç nedeniyle verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işleyip işlemediği belirlendikten sonra;
Sanık bu suçu, daha önce işlediği suçtan dolayı yapılan kovuşturma aşamasında hükmolunan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş ise, 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine” karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
3- 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklikle, TCK"nın 191. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendinde yer alan, "kişinin, erteleme süresi zarfında; kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi hâlinde, hakkında kamu davası açılır" hükmü gereğince sanığa Tarsus Denetimli Serbestlik Şube Müdürlüğü tarafından çağrı davetnamesi ile 10 gün içerisinde adı geçen müdürlüğe gelmesi konusunda ihtarda bulunulduğu; ancak sanığın yasal sürede müracaat etmemesi üzerine, sanığa tekrar yeni bir süre verilerek başvuru yapması konusunda ihtarat gönderilmediğinin anlaşılması karşısında; sanığın ilk ihtarata uymamasının, kendisine yüklenen yükümlülüklere uygun davranmamakta ısrar etmesi olarak kabul edilemeyeceği gözetilmeden mahkûmiyet kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün sair yönler incelenmeksizin BOZULMASINA, 27/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.