Yargıtay Dairesi : 12. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 21.03.2013
Sayısı : 1012-199

Taksirle bir kişinin ölümüne neden olma suçundan sanık ..."ın 5237 sayılı TCK"nun 85/1, 62/1 ve 53/6. maddeleri gereğince 3 yıl 4 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve sürücü belgesinin 2 yıl süre ile geri alınmasına ilişkin, Antalya 3. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 06.06.2008 gün ve 1331-621 sayılı hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 12. Ceza Dairesince 19.06.2012 gün ve 23081-15394 sayı ile;
"...Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tüm dosya kapsamından taksirli eylemi sonucu uzaktan akrabası olan kişinin ölümüne neden olması sebebiyle üzgün olduğunu belirten, ölenin yakınlarının zararlarını gidermek için yaptığı girişimlerin karşı tarafın kabul etmemesi nedeniyle sonuçsuz kaldığı anlaşılan sanık hakkında, dosya kapsamı ile uyuşmayan yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden hapis cezasının para cezasına çevrilmesine yer olmadığına karar verilmesi” isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkeme ise 21.03.2013 gün ve 1012-199 sayı ile;
"...Sanığın suç tarihinde saat 10.00 sıralarında sevk ve idaresindeki resmi asfalt kamyonu ile seyir halindeyken kazanın meydana geldiği kavşağa geldiği, gidiş istikametine göre sola dönüş yaptığı sırada direksiyon hakimiyetini kaybederek sol taraftan yoldan çıkıp banketin yanındaki bahçe duvarına yaslanmış olarak duran ölene çarparak ölümüne sebebiyet verdiği, kazanın hemen sonrasında düzenlenen kaza tespit raporu, mahkemece yapılan keşif sonrasında düzenlenen uzman bilirkişi raporu ile trafik kazalarında ihtisaslaşmış Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğünce düzenlenen raporlar, kazada sanığın suç tarihinde büyük araç olan kamyonun yük ve teknik özelliklerini ve yolu daha önceden de gidip gelişi ve evin orada olması nedeniyle virajlı ve zeminin kısmen eğimli olduğunu bilmesine rağmen, hızını bu şartlara göre ayarlamayıp direksiyon hakimiyetini kaybederek tedbirsizlik ve dikkatsizlik sonucu ölüme sebebiyet verdiği ve yolun dışındaki duvarın üstünde oturan ve kazanın oluşumuna katkıda bulunacak hiçbir hareketi olmadığı için ölenin kusursuz olduğu olayda, asli kusurlu olduğu anlaşılmış, sanığın aksi ispatlanamayan savunmasında yola aniden çocuk çıkması nedeniyle kazanın meydana geldiğine ilişkin beyanına, bilirkişi raporları içindeki tespit ve tanık ifadesinde; sanığın aracının hızını yola ve aracın teknik şartlarına uygun olarak ayarlamış olsaydı çocuk çıksa dahi kazanın oluşuna engel olabileceğinin anlatılması nedeniyle itibar edilmeyerek atılı suçtan cezalandırılması gerektiği, sanığın tam kusurlu olması, müdahillerin şikayetlerinin devam ediyor olması, sanığın olay öncesi ve sonrası tutum ve davranışı dikkate alınarak verilen cezanın paraya çevrilmesine yer olmadığı sonuç ve kanısına varıldığı" gerekçesiyle direnerek önceki hükümde olduğu gibi sanığın mahkûmiyetine karar vermiştir.
Bu hükmün de sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24.10.2013 gün ve 271240 sayılı “bozma” istekli tebliğnamesi ile Yargıtay 12. Ceza Dairesine, Özel Dairece de Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; yerel mahkemece 5237 sayılı TCK’nun 50. maddesinin uygulanmamasına yönelik olarak gösterilen gerekçenin yasal ve yeterli olup olmadığının belirlenmesine ilişkin ise de; Yargıtay İç Yönetmeliğinin 27. maddesi uyarınca öncelikle yerel mahkeme kararının yeni hüküm niteliğinde olup olmadığının değerlendirilmesi gerekmektedir.
Ceza Genel Kurulunun süreklilik kazanmış uygulamalarına göre şeklen direnme kararı verilmiş olsa dahi;
a) Bozma kararı doğrultusunda işlem yapmak,
b) Bozma kararında tartışılması gereken hususları tartışmak,
c) Bozma sonrasında yapılan araştırma, inceleme ya da toplanan yeni delillere dayanmak,
d) İlk kararda yer almayan ve daire denetiminden geçmemiş olan yeni ve değişik gerekçe ile hüküm kurmak,
Suretiyle verilen hüküm, direnme kararı olmayıp, bozmaya eylemli uyma sonucu verilen yeni bir hükümdür. Bu nitelikteki hükmün temyiz edilmesi halinde ise incelemenin Yargıtay’ın ilgili dairesi tarafından yapılması gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamından;
Yerel mahkemece, "sanığın olay öncesi ve sonrası tutum ve davranışı, maddi anlamda şikâyetçinin zararının tazmin edilmemiş olması ve cezanın uslandırıcı ve uyarıcı etkisinin uygulanması dikkate alınarak" şeklindeki gerekçeyle sanık hakkında verilen hapis cezasının paraya çevrilmesine yer olmadığına hükmolunduğu, hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Özel Dairece; sanık hakkında dosya kapsamı ile uyuşmayan yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden hapis cezasının para cezasına çevrilmesine yer olmadığına karar verilmesi isabetsizliğinden bozulduğu, bozmadan sonra yerel mahkemece önceki kararda yer almayan; "sanığın tam kusurlu olması, müdahillerin şikâyetlerinin devam ediyor olması, olay öncesi ve sonrası tutum ve davranışı dikkate alınarak" şeklindeki yeni ve değişik gerekçeyle hüküm kurulduğu anlaşılmaktadır.
Bu itibarla, yerel mahkemenin son uygulaması direnme kararı niteliğinde olmayıp, ilk hükümde yer almayan yeni ve değişik gerekçelerle hüküm kurulmuş olması nedeniyle yeni hüküm niteliğindedir. Özel Daire denetiminden geçmemiş olan bu yeni hükmün doğrudan ve ilk kez Ceza Genel Kurulunca incelenmesi mümkün olmadığından, dosyanın temyiz incelemesi için Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
Antalya 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 21.03.2013 gün ve 1012-199 sayılı kararı yeni hüküm niteliğinde olduğundan, dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay 12. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 01.11.2016 tarihinde yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.