Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/16778 Esas 2017/11013 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/16778
Karar No: 2017/11013
Karar Tarihi: 18.09.2017

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/16778 Esas 2017/11013 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında verilen mahkumiyet hükümlerinin temyiz edilemez olduğu belirlenmiş ve temyiz talebi reddedilmiştir. Ancak, mağdurun yaralanması eyleminden kurulan hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrileceğine karar verilmesi kanunlara aykırı olduğu gerekçesiyle hüküm bozulmuş ve düzeltilerek onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi
- 5320 sayılı Kanuna eklenen ek geçici 2. madde
- 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi
- 6545 sayılı Kanunun 81. maddesi
- TCK'nin 52/4. maddesi
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi
- CMUK'un 317. maddesi
- CMUK'un 322. maddesi

3. Ceza Dairesi 2016/16778 E. , 2017/11013 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanık hakkında mağdurlar ..., ... ve ...’ye yönelik yaralama eylemlerinden kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Tayin edilen cezanın tür ve miktarına göre; 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile yapılan değişiklik ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek geçici 2. maddesi ile “..hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen 3.000 TL. (dahil) ve altındaki adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri kesindir." hükmü gereğince, sanığa verilen cezanın türü ve miktarı itibariyle hükümlerin temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ve CMUK"un 317. maddesi uyarınca, sanığın temyiz talebinin isteme uygun olarak REDDİNE,
2) Sanık hakkında mağdur ...’i yaralama eyleminden kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 81. maddesi ile 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde; “Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” şeklindeki düzenlemeye aykırı olarak, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde verilen adli para cezasının ödememesi durumunda hapse çevrileceğine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten 6723 sayılı Kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK"un 322. maddesi gereğince, hükmün TCK"nin 52/4. maddesinin uygulandığı paragrafından "Ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarına"" ibaresinin çıkartılarak hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.09.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.