Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5415 Esas 2019/11620 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3, 62, 53/1, 58/6. maddeleri gereği mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinden görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak;
T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür
Sanığın adli sicil kaydı incelendiğinde, Rize 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 01/07/2014 tarihli 2014/73 Esas ve 2014/408 Karar sayılı ilamında 5607 sayılı kanunun 3/10 maddesi gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin erteli mahkumiyetinin daha ağır cezayı içermesi sebebiyle tekerrüre esas alınması gerekirken, yazılı şekilde, Rize 2. Ceza Mahkemesinin 14/02/2014 tarihli 2013/133 Esas 2014/7 Karar sayılı ilamındaki 11 ay 20 gün hapis cezasına ilişkin mahkumiyetin tekerrüre esas alınması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü güvenli sürüş yeteneğini ortadan kaldıracak derecede 1.71 promil alkollü olarak araç kullanırken yapılan yol kontrolünde yakalanan sanığın cezalandırılmasına yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Olay günü 1.71 promil alkollü vaziyette araç kullandığı tespit edilen sanığın TCK"nın 179/3. maddesi yollamasıyla TCK"nın 179/2. maddesi uyarınca cezalandırılması gerekirken, TCK"nın 179/3. maddesi uyarınca hüküm kurulması;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1. fıkrasındaki “TCK"nın 179/3. maddesi” ibaresinden sonra gelmek üzere" delaletiyle TCK"nın 179/2. maddesi” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.