Taraflar arasındaki “işçilik hak ve tazminatı” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 4. İş Mahkemesince davanın görevsizlik nedeniyle reddine dair verilen 6.4.2004 gün ve 2003/880 Esas, 2004/174 Karar sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 17.2.2005 gün ve 2004/13378 Esas, 2005/4465 Karar sayılı ilamı ile,

(...Davacı 31.5.1998 tarihinde kapıcı olarak çalıştığı apartmanın merkezi sistem ile ısınmadan kombili sisteme geçildikten sonra ücret ve yıllık ücretli izin haklarının ödenmediğini belirterek ihbar ve kıdem tazminatı ile ücret, yıllık izin ücreti ve fazla mesai ücreti talebiyle davalı apartman malikleri aleyhine yöneticiliği hasım göstererek bu davayı açmıştır.

Mahkemece davalı savunmasına değer verilerek kombili sisteme geçilen apartmanın kapıcı dairesinde oturmaya devam etmesi karşılığı bazı hizmetleri yapan davacının münhasıran o yerde kapıcılık hizmetini yerine getirmediğinden, 1475 sayılı İş Kanununun 5.maddesindeki istisnaların istisnasına girmediğinden davanın reddine karar verilmiştir.

Kaloriferli konut kapıcıları 1475 sayılı İş Kanunu kapsamında bulunduğundan, apartmanın kalorifer sisteminin merkezi ısıtma sisteminde kombili sisteme geçirilmesi apartmanın kaloriferli olma niteliğine etkili olmaksızın İş Kanunu uyarınca işçilik hak ve tazminatlarının istemesine engel oluşturmaz. Belki bu sistem değişikliği tam gün çalışma yerine kısmi çalışmayı gündeme getirir.

Davacı münhasıran davalı apartmanda çalışmayıp başka işyerlerinde de çalışmış olsa da apartman kaloriferli olduğundan 1475 sayılı İş Kanununun 5/II-e maddesine göre İş Kanunu kapsamında olup 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 1. maddesi uyarınca iş mahkemesi görevli bulunduğundan esasa girmek gerekirken mahkemece görevsizlik kararı verilmesi hatalıdır...)

Gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir. 

TEMYİZ EDEN: Davacı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken,önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ:Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile,direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nun 429. Maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde peşin harcın iadesine, 7.12.2005 gününde oybirliğiyle karar verildi.