Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14558 Esas 2020/1298 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14558
Karar No: 2020/1298
Karar Tarihi: 21.01.2020

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14558 Esas 2020/1298 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan sanığı mahkum etmiştir. Ancak, sanığa verilen kararın tebliği usule aykırı olduğu ortaya çıkmıştır. Tebligat Kanunu'na göre, önce bilinen en son adres esas alınarak normal tebligat yapılmalı, bila tebliğ iade edilmesi halinde adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilmelidir. Bu nedenle, sanığın yokluğunda verilen kararın, sanığın MERNİS adresine doğrudan ihtarsız olarak yapılan tebligat işleminin usule aykırı olduğu sonucuna varılmıştır. Bu sebeple, kararın sanığa usulüne uygun olarak tebliği gerekmektedir. Bunun için, gerekçeli kararın cezaevinde ise cezaevinde bizzat sanığa, cezaevinde olmaması halinde MERNİS adresine yapılması gerektiği açıklandıktan sonra İADESİNİN mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine karar verilmiştir.
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi: Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.
Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesi: Tebligatın yapılabileceği merciler; Cumhurbaşkanlığı, Bakanlar Kurulu, kamu tüzel kişileri, özel hukuk tüzel kişileri, yabancı devletin diplomatik temsilcilikleri, yabancı özel hukuk tüzel kişiliğinin tebliğ isteyenler ve gerçek kişilerdir.
Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi: Bila tebliğ iade edilen tebligatın adres kayıt sistemindeki adres, bilinen en son adres olarak kab

2. Ceza Dairesi 2019/14558 E. , 2020/1298 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, hükmü temyiz etmeyen sanık ...’ın, yokluğunda verilen gerekçeli kararın, mahkemedeki sorgusunda beyan ettiği en son adresinde tanınmadığı gerekçesiyle iade geldiği, bunun üzerine bu adresten farklı olan sanığın MERNİS adresine MERNİS ihtarı olmadan tebliğe çıkartılıp, sanığın adreste bulunmadığı belirtilerek muhtara tebliğ edilmesinin usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında,Sanık ...’ın yokluğunda verilen kararın, sanığın MERNİS adresine doğrudan ihtarsız olarak yapılan tebligat işleminin usule aykırı olmasından dolayı, usulüne uygun olarak gerekçeli kararın cezaevinde ise cezaevi adresinde bizzat kendisine, cezaevinde olmaması halinde MERNİS adresine olacak şekilde tebliği ile buna ilişkin belgeler ve sunulması halinde temyiz dilekçesi de eklendikten ve bu konuda ek tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere İADESİNİN mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 21/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.