Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/3343 Esas 2019/11602 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62/1, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine; ancak;
1-Dosya içeriğine göre sanığın sevk ve idaresindeki araçla iki yönlü yolda seyrederken dört yönlü kavşağa geldiğinde sağa dönüş yapmak üzere kavşağa girdiği esnada, kendisine göre soldan kavşağa girmiş bulunan araca sağ yan kısmından çarpması şeklinde meydana gelen ve katılan ile müştekinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanun"un 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekmekte olup, dava konusu olayda sanık asli kusurlu olmakla birlikte, yaralanan kişi sayısı, yaralanmaların niteliği, maddede öngörülen cezanın alt sınırı nazara alınmak suretiyle, cezada orantılılık ilkesi ile adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, alt sınırdan çok fazla uzaklaşılarak teşdidin derecesinde yanılgıya düşülmek suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini;
2-Sanığın kaza anında alkollü olduğuna herhangi bir ölçüm olmaması ve sanığın da bu yöndeki beyanı karşısında, alkollü olduğuna dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği anlaşılmakla, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereğince 5237 sayılı TCK’nın 22/3. maddesinde düzenlenen bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 10/12/2019 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.