MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
HÜKÜM : Asıl karar: Mahkumiyet

I- Sanık ..."in temyiz isteminin reddine ilişkin karara yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın yokluğunda verilip, 03.06.2013 günü usulüne uygun şekilde tebliğ edilen hükmü, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süresinden sonra 26.08.2013 tarihli dilekçe ile temyiz ettiği anlaşılmakla, yasal süresi geçtikten sonra vaki temyiz talebinin reddine dair mahkemenin 26.08.2013 günlü ek kararında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanığın bu karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle kararın istem gibi ONANMASINA,
II- Sanık ... müdafii ve sanık ... ile Cumhuriyet savcısının, sanıklar hakkında “2011 takvim yılında sahte fatura düzenlemek” suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarına gelince;
1- Sanıklar hakkında “2011 takvim yılında sahte fatura düzenlemek” suçundan açılan kamu davasında, sanık ..."ın şirket müdürü ya da ortağı olmadığını, faturalarla ilgisinin bulunmadığını, şirket müdürü olan ... tarafından verilen vekaletnameye istinaden bazı şirket işlemleri ile ilgilendiğini ancak fatura düzenlemediğini savunması, sanık ..."ün de şirketin ortağı ve yetkilisi olmadığını sadece şirketin muhasebecisi olup muhasebe işlemleriyle ilgilendiğini, faturaların sahte olup olmadığını bilemeyeceğini savunması karşısında, suç ve cezaların şahsiliği ilkesi de gözetilerek gerçeğin ve sahte fatura düzenleme eyleminin sanıklar tarafından gerçekleştirilip gerçekleştirilmediğinin belirlenmesi için, suça konu faturaları kullanan firmalar hakkında düzenlenen vergi raporlarının aslı veya onaylı örnekleri getirtilerek suça konu faturaları kullanan şirket yetkililerinin faturaları kimden, hangi ticari ilişkiye dayanarak aldıkları konusunda beyanlarının alınması, faturalar üzerindeki yazı ve imzaların sanıkların eli ürünü olup olmadığı konusunda bilirkişi raporu da alınarak sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi,
2- Tekerrüre esas sabıkaları bulunan sanıklar hakkında TCK’nın 58. maddesinin uygulanmaması,
3- 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafii, sanık ... ile Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.12.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.