Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3, 62/1, 52, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/4-11. maddelerinin uygulanması ve sanık hakkında hükmedilen netice cezanın adli para cezası olması sebebiyle ertelenmesine yasal olanak bulunmadığından, doğrudan adli para cezası tercih edildiğinden bahisle yasal olmayan gerekçeyle TCK’nın 51. maddesinin uygulanmamasına karar verilmesi bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü saat 23:40"da alkol kontrolü yapılması amacıyla seyir halinde iken durdurulmak istenen sanığın, ikazlara rağmen durmadan kaçtığı, kavşağa ters yönden girerek trafiği tehlikeye düşürdüğü ve kaldırıma çarparak durduğu, saat 23:59"da yapılan ölçümde 0,99 promil alkollü olduğunun tespit edildiği olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın, cezanın fazla olduğuna yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1-Alkollü araç kullanmak suretiyle trafik kazasına sebebiyet verdiği ve bu suretle trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunu işlediği tespit edilen sanık hakkında TCK"nın 179/3. maddesinde alkol ve uyuşturucu madde etkisiyle araç kullanma eylemi suç olarak düzenlenip, aynı maddenin 2. fıkrasında ise yaptırımın belirlendiği gözetilmeksizin, hükümde TCK"nın 179/2. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması;
2-Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK’nın 50/1-a maddesinin gösterilmemesi, adli para cezasına esas alınan tam gün sayısının gösterilmeyerek TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi ve adli para cezasının bir gün karşılığı miktarının belirlenmesine esas uygulama maddesi olan TCK"nın 52/2. maddesinin gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün (1) ile numaralandırılan paragrafındaki “179/3.” ibaresinin “179/3. maddesi delaletiyle 179/2. maddesi” şeklinde değiştirilmesi yine hükmün (4) ile numaralandırılan fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 150 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine,TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri gözönünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 3.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.