... adına Av. ... ile ... adına Av. ... ve fer"i müdahil Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı adına Av. ... arasındaki dava hakkında ... İş Mahkemesinden verilen 27.02.2017 günlü ve 2015/ 530 E. - 2017/57 K. sayılı davanın kısmen kabulüne dair karara karşı; davacı avukatı tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine,... Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesinin 24.05.2018 gün ve 2017/ 955 E. - 2018/ 877 K. sayılı hükmü ile istinaf isteminin kabulüne, ilk derece mahkemesi kararının ortadan kaldırılmasına, davanın reddine dair verilmiş olan kararın davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 05.02.2020 gün ve 2018/ 5565 E. 2020/ 737 K. sayılı ilamı ile bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma sonrası, ...Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi verdiği 25.09.2020 gün ve 2020/569 E. - 2020/882 K. sayılı karar ile önceki kararında direnmiştir. Davacı 04.09.2020 de iş bu karara karşı temyiz yoluna başvurmuş , ...Bölge Adliye Mahkemesince 2020/ 569 E. - 2020/882 K. sayılı ek karar ile temyiz talebinin süre aşımı nedeni ile reddine karar verilmiştir.
Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 373.maddesinin 5.fıkrası; ilk derece ve istinaf mahkemesinin kararında direnmesi ve bu kararın temyiz edilmesi halinde, incelemenin kararına direnilen Dairece yapılacağı, Dairenin direnme kararını yerinde görmesi halinde kararını düzelteceği aksi halde Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na göndereceği hükmünü içermektedir. Dairenin maddede ifade edilen inceleme yetkisi tali bir yetki olup, sadece süresinde yapılan temyiz talebi üzerine kendi kararını tekrar gözden geçirerek hatalı görmesi halinde kaldırıp düzeltmekten ibarettir.
Diğer taraftan Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 366. maddesi delaletiyle temyizde de kıyasen uygulanacak olan aynı Kanunun 352. maddesinde başvurunun süresinde yapılamaması halinde gerekli kararın öncelikle verilmesi gerektiği, 346/2. maddesinde ise ret kararına karşı tebliğinden itibaren bir hafta içinde kanun yollarına başvurulabileceği hükümleri öngörülmüştür.
Somut olayda, Dairemizin bozma ilamı üzerine ...Bölge Adliye Mahkemesince tesis olunan 17.06.2020 tarihli 2020/ 569 - 882 sayılı direnme ilamının davacı tarafa 26.07.2020 tarihinde tebliğ edildiği, davacının 04.09.2020 tarihli temyiz başvurusunun süre aşımı nedeni ile reddine dair ek kararın ise 10.10.2020 tarihinde tebliğ edilmesine rağmen davacı temyizinin 17.11.2020 tarihinde gerçekleştiği anlaşılmaktadır.
Sonuç itibariyle takdiri Yüksek Hukuk Genel Kurulu’na ait olmak üzere, Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 375/5. maddesindeki inceleme yetkisinin, temyiz ve temyiz süresine ilişkin bir değerlendirme yetkisi içermediği HMK’nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen temyiz Kanun yolunda da uygulanacak olan 352. ve 346. maddedeki değerlendirmeler ile 361/1. maddedeki süreye ilişkin değerlendirmenin Yüksek Hukuk Genel Kurulu’nun yetkisinde bulunduğu kanaatiyle, Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna gönderilmesi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda yazılı sebepten ötürü Yargıtay incelemesine konu olan karar, eski hükümde direnmeye ilişkin olup, bu durumda kararın inceleme yeri Yargıtay Hukuk Genel Kurulu olduğundan dava dosyasının Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna sunulmak üzere Yargıtay Birinci Başkanlığına GÖNDERİLMESİNE, 13/01/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.