Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkili sitenin semtinde olup yetkili olduğunu, site yönetim planının 14. ve 16. maddeleri ve Kat Mülkiyeti Kanununun 20. maddesine göre, gider ve avans payının tamamını ödemeyen kat malikinin ödemede geciktigi günler için aylık yüzde beş hesabıyla gecikme tazminati ödemekle yükümlü olduğu, sayılı dosyası ile davalılar aleyhine yapılan icra takibinin Kat Mülkiyeti Kanunundan doğan alacakların tahsili amacıyla yapılan bir icra takibi olması nedeniyle aylık %5 gecikme faizi talep edilmesinin yasal olduğunu, davalıların bu yöndeki itirazlarının haksız ve mesnetsiz olduğunu beyan ederek, Kat Mülkiyeti Kanunundan kaynaklanan alacak nedeniyle Müdürlüğünün 2011/5106 Esas sayılı dosyası ile yapılan takibe davalıların yaptığı itirazın iptaline, takibin devamına, % 40"tan az olmamak şartı ile icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece; davanın kat mülkiyetinden kaynaklı ortak giderin ödenmemesine bağlı yürütülen icra takibine yapılan itirazın iptali ve tazminat davası olduğu, hükme dayanak yapılan ve bilirkişi raporu ile de icra takibi ile istenilen söz konusu meblağa, faizin türüne ve miktarına yönelik itirazın haksız olduğu sonuç ve kanaatiyle; davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlar ile yasal gerektirici nedenlere göre, dava; Kat Mülkiyeti Kanunundan Kaynaklanan ortak gider alacağı nedeni ile başlatılan icra takibine yapılan itirazın iptali istemine ilişkindir.
Dava dilekçesinde iki adet davalı bulunmaktadır. Davalılardan ..., takip konusu borcun faiz kısmına, davalı ... ise takip borcunun tamamına itiraz etmiştir. Mahkemece verilen kararda, davalı ..."un da ilk davalı gibi kısmi itirazda bulunduğu yanılgısına düşülmüş ve tek bir davalı varmış gibi hüküm kurulmuştur. Yerel mahkemece, davalılar ayrı ayrı gösterilmek suretiyle kabul ve reddedilen kısım açıkça belirtilmemiş, buna bağlı olarak vekalet ücretine de kabul ve red oranında hükmedilmemiştir. HMK"nın 297/2. maddesi "Hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir." hükmünü içermektedir.

O halde; mahkemece, borcun tamamına itiraz eden ve bir kısmına (faize) itiraz eden davalılar yönünden kabul red miktarları gösterilmek, icra inkar tazminatına hükmedilmek ve kabul ve red oranında vekalet ücretine takdir edilmek üzere hüküm kurulması, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gererkirken yazılı şekilde karar verilmiş olması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 27/09/2017 günü oy birliğiyle karar verildi.