Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/2053 Esas 2021/1055 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2053
Karar No: 2021/1055
Karar Tarihi: 03.02.2021

Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/2053 Esas 2021/1055 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında 2011 yılında sahte fatura düzenleme suçundan mahkumiyet hükmü kurulmuş, ancak mahkemede yapılan temyiz talebi sonrasında hükmün onanması kararı verilmiştir. 2012 yılında aynı suçtan sanık hakkında kurulan beraat hükmü ise, suça konu faturaların incelenmesinde zorunluluk olmadığına dair bir kararın bulunmadığı, sanığın ticari organizasyon ve sermayeye sahip olmadan yüksek miktarda komisyon karşılığı sahte fatura düzenlendiği tespit edildiği gerekçeleriyle bozulmuştur. Kararda belirtilen kanun maddeleri ise 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı, 213 sayılı VUK'nın 230. maddesi, ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi olarak sıralanmıştır.

11. Ceza Dairesi 2017/2053 E. , 2021/1055 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Beraat, mahkumiyet

1- Sanık hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafinin temyiz talebinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanık müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükmün ONANMASINA,
2- Sanık hakkında 2012 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanığın 2012 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçunu işlediği iddia edilen kamu davasında, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığı, sanığın yetkilisi olduğu mükellef şirket 31.12.2011 tarihinde vergi dairesince resen terkin edildiği gibi sanığın mahkeme beyanında şirketi devir aldıktan sonra 20 gün sonra kapattığını, iş yapmadığını belirttiği, 2012 takvim yılında yükümlü şirkete mal ve hizmet satışında bulunulmamasına rağmen Ba-Bs analizinden 2012 yılı Ocak ve Şubat aylarında 692.034,00 Tl tutarında 138 faturanın düzenlendiğinin tespit edildiği, belge basım ve matbaa bilgilerine göre de 2012 takvim yılında sanık tarafından fatura bastırılarak teslim alındığı, kaldı ki vergi inceleme raporlarına göre sanığa hisse devrinin yapıldığı 02.08.2011 tarihinden itibaren yeterli ticari organizasyona ve sermayeye sahip bulunmadan yüksek miktarda komisyon karşılığı sahte fatura düzenlendiğinin de tespit edilmesi karşısında, sanığın üzerine atılı 2012 takvim yılında zincirleme şekilde sahte fatura düzenleme suçunun subut bulduğu gözetilerek sanığın mahkumiyetine karar verilmesi gerekirken beraatine hükmedilmesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 03.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.