Günü : 12.4.2005

Sayısı : 148-399 

Taraflar arasındaki  “boşanma” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Kadıköy 3.Aile  Mahkemesince davanın reddine  dair verilen   25.3.2004    gün ve  297-483  sayılı kararın incelenmesi davacı vekili  tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2.Hukuk Dairesinin  9.11.20004   gün ve   9608-13328    sayılı ilamı ile;

(.... 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle boşanma davası için istenen ve karar altına alınan tazminatlar boşanmanın eki niteliğinde olup kabul ve reddedilen kısımlar ayrıca harca tabi olmadığı gibi, ayrıca vekalet ücretine de tabi olmamasına göre davalı-karşı davacı kocanın aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.

2-Taraflar 20.5.2004 tarihinde kesinleşen ilamla boşanmışlardır. Davacı koca 22.3.2004 tarihli dilekçesiyle davasının ıslah ederek katılma rejiminde değer artış payı davasına dönüştürmüştür. Bu yönüyle görev Türk Medeni Kanununun 227.maddesine uygun Aile Mahkemesine aittir.

Delillerin bu çerçevede toplanıp değerlendirilmesi ve davaya bakılması gerekirken, yazılı şekilde tefrik kararı verilmesi bozmayı gerektirmiştir...)

Gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle,yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davacı vekili    

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Temyize konu hüküm Aile Mahkemesince hükme bağlanmış; 18.05.2005 tarihinde kalemde M.. M. A. vekili Avukat Y. T.’a tebliğ edilmiş ve bu vekil tarafından 03.06.2005 tarihinde harçlandırılan dilekçe ile hüküm temyiz edilmiştir.

4787 sayılı Aile Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yargılama Usullerine dair Kanunun usul hükümlerini düzenleyen 7. maddesinde bu mahkemelerin kararlarına karşı ayrı bir temyiz süresi getirilmemiş; 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununa atıf yapılmıştır.

1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 432. maddesinin 1. fıkrasında ise; Asliye Hukuk Mahkemesince verilecek kararların temyiz süresi tebliğ tarihinden itibaren 15 gün olarak belirtilmiştir.

Şu durumda Mehmet Münür Arıtürk vekili Avukat Y.. T..’un 18.05.2005 tarihinde tebellüğ ettiği kararı son günü tatile de rastlamayan yasal 15 günlük temyiz süresi geçtikten sonra 03.06.2005 tarihinde temyiz ettiği anlaşıldığından , temyiz dilekçesinin süre yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle yasal süre geçtikten sonra verilen temyiz dilekçesinin REDDİNE, istek halinde temyiz peşin harcının iadesine, 30.11.2005 gününde oybirliği ile karar verildi.