MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, ikramiye alacağı, eksik ödenen maaş alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; Müvekkilinin davalı işyerinde 2006 yılının Eylül ayında çalışmaya başladığını, 14.05.2009 tarihinde iş akdine işveren tarafından son verildiğini, işyerinde hafta içi 09.00-19.00, hafta sonu 09.00-17.00 saatleri arasında çalıştığını, bayram tatili ve resmi tatil günlerinde çalışmasını devam ettirdiğini, son 2 yıla ait yıllık ücretli izin haklarının kullandırılmadığını, müvekkiline 300,00 TL si elden, 600,00 TL si bankadan olmak üzere toplam 900,00 TL ödendiği gözükse de müvekkilinin ücretinin aylık 1.500,00 TL olduğunu, müvekkiline çalıştığı süre içerisinde sadece bir kez ikramiye ödendiğini iddia ederek, kıdem ve ihbar tazminatı, fazla mesai, yıllık izin, ikramiye ve ücret alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının iş akdinin İş Kanunu’nun 25. maddesine göre fesih edildiğini davacının hiçbir alacağının bulunmadığını, aylık brüt 675 TL ücretle çalıştığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Davacı vekilinin 01/08/2013 tarihinde tebliğ edilen gerekçeli kararı, 06/09/2013 harç tarihli dilekçe ile 5521 sayılı Yasa’nın 8. maddesindeki 8 günlük temyiz süresi geçtikten sonra temyiz ettiği anlaşıldığından davacı vekilinin temyiz talebinin süre aşımı nedeniyle REDDİNE, nisbi temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine,
2-Davalı temyizine gelince;
a-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
b-Davacı, fazla mesai iddiasını tanık beyanlarıyla ispatlamak istemiş ise de, davacı tanıklarının işyerinde çalışmadığı anlaşıldığından işyerinin çalışma düzenini bilemezler. Bu nedenle fazla mesai talebinin davalı tanığının beyanına göre değerlendirilmesi gerekirken, yetersiz davacı tanık beyanlarına itibarla fazla mesaiye hükmedilmesi hatalıdır.
c- Hükmedilen miktarların net mi yoksa brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi hatalıdır.
d-HMK’nin 332. maddesi uyarınca yargılama giderlerinin neler olduğu, harcın dahil edilip edilmediği ve ne kadar yargılama gideri yapıldığının açıkça belirtilmediği görülmekle, yargılama giderine hükmedilirken HMK’nin 332. maddesinin dikkate alınmaması da hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 12.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.