Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/20198 Esas 2015/4829 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ürgüp Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
TARİHİ :15.07.2014
NUMARASI :Esas no:2012/258 Karar no:2014/177


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı (kadın) tarafından, lehine hükmedilen manevi tazminatın ve nafakanın miktarları ve maddi tazminat talebi yönünden, davalı tarafından ise tamamına yönelik temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davacı, çocukların her biri için aylık 200"er lira iştirak nafakası talep etmiştir. Hakim tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır. Ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez (HMK m. 26/1). Bu husus nazara alınmadan velayeti davacıya bırakılan müşterek çocuk Hayal için aylık 350 TL iştirak nafakası tayini doğru bulunmamıştır.
3-Davacının, memur emeklisi olduğu, asgari yaşam gereksinimlerini karşılamaya yeterli ve düzenli gelirinin mevcut olduğu toplanan delillerden anlaşılmaktadır. Bu halde davacı yararına yoksulluk nafakasına hükmedilemez. İsteğin reddi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
4-Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz ya da daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, eşlerin evi birlikte seçeceklerini, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade ve eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (TMK md.4, TBK md.50 ve 52) dikkate alınarak davacı yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) ve (3.) bentlerde gösterilen sebeplerle davalı yararına, (4.) bentte gösterilen sebeple de davacı yararına BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatıranlara geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 18.03.2015 (Çrş.)