Cinsel taciz - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/9365 Esas 2021/961 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/9365
Karar No: 2021/961
Karar Tarihi: 08.02.2021

Cinsel taciz - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/9365 Esas 2021/961 Karar Sayılı İlamı

Özet:

14. Ceza Dairesi tarafından verilen kararda, Nazilli Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen cinsel taciz suçu davasında sanık hakkında 1.860 TL adli para cezası kesildiği ve bu cezanın CMUK'un 305/1. maddesi gereğince kesin nitelikte olduğu belirtildi. Bu sebeple, kararın temyiz edilemeyeceği ve temyiz isteminin reddedildiği ifade edildi. Kanun maddeleri olarak da, 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezalarının kesin nitelikte olduğu ve 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesinin uyarınca temyiz edilemeyeceği ifade edildi.

14. Ceza Dairesi 2016/9365 E. , 2021/961 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
(Nazilli Asliye Ceza Mahkemesi)
SUÇ : Cinsel taciz
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı Kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezaları kesin nitelikte olup buna göre mahkemece sanık hakkında atılı suçtan doğrudan tayin edilen 1.860 TL adli para cezasına ilişkin hükmün miktar itibariyle CMUK"nın 305/1. maddesi gereğince kesin nitelikte olmasından dolayı temyizi mümkün bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 08.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.