MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde ispatlanamayan davanın reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

Dava, davacının 12.08.1988-14.08.1988 tarihleri arasında davalı işverene ait iş yerinde geçen ve davalı Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti ile sigorta başlangıç tarihinin 12.08.1988 ya da işe giriş bildirgesinin verildiği 14.08.1988 tarihi olduğunun tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddi ile hükümde yazılı şekilde karar verilmiş ise de bu sonuca eksik araştırma ve inceleme ile gidilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Bu tür davalarda öncelikle davacının çalışmasına ilişkin belgelerin işveren tarafından verilip verilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Bu koşul oluşmuşsa işyerinin gerçekten var olup olmadığı kanun kapsamında veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir duyarlılıkla araştırılmalıdır. Çalışma olgusu her türlü delille ispat edilebilirse de çalışmanın konusu niteliği başlangıç ve bitiş tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan seçilmesine özen gösterilmelidir. Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek şekilde belirlenmelidir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da bu doğrultudadır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davalı işverence davacının 14.08.1988 tarihinde işe başladığına ilişkin işe giriş bildirgesinin 22.08.1988 tarihinde Kuruma verildiği, davalı işyerinin 01.08.1988 tarihinde yasa kapsamına alındığı, davacının hizmet cetvelinden 506 sayılı Yasa (5510 sayılı Yasa"nın 4/1-(a) bendi) kapsamındaki çalışmalarının 05.09.1998 tarihinde başladığı, davalı işyerinden dönem bordrosu verilmediği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, 1998, 1999, 2005 yıllarında davacı ile aynı işyerlerinden hizmeti bildirilen tanık ..."nin, diğer tanık ... ve davacı ile aldıkları inşaat işlerinde birlikte çalıştıklarını, davalı inşaatta da birlikte çalışmalarının olduğunu beyan ettiği, tanık ..."ın da bu beyanı doğruladığı, davalı işverene ait inşaatın davalının ... isimli yakını tarafından yaptırıldığını beyan ettiği, tanık ..."ın da davalının yurt dışında olması sebebi ile inşaatın yapımı ile kendisinin ilgilendiğini, inşaatın yapımı için soy ismi Ün ya da ... olan tanık ... ile anlaştığını, yanında başka işçilerin de çalıştığını beyan ettiği, davacı ile tanık ..."nin devam eden yıllarda aynı işverenler yanından hizmetinin bildirilmesi ve tanık beyanlarının somut olaylara dayanıyor olması karşısında davacının en azından işe giriş bildirgesinin verildiği 14.08.1988 tarihinde bir gün süre ile davalı işyerinde çalıştığının tespitine karar verilmesi yerine davanın reddine karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.
Yapılacak iş, davacının sigorta başlangıç tarihinin davalı işyerinden işe giriş bildirgesinin verildiği 14.08.1988 tarihi olduğunun tespitine karar vermekten ibarettir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 27/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.